2015-08-14
Is het melodieuze deathmetal gezelschap Nightrage nog wel een band te noemen of is de Grieks/ Zweedse duiventil meer een soort soloproject van de Griekse gitarist Marios Iliopoulos? De beste man richtte in 2000 samen met Gus G (Firewind, Ozzy Osbourne) Nightrage op. Men wist At The Gates zanger Tomas Lindberg te strikken voor de vocalen. Deze zong de eerste twee albums in, maar het grote stuivertje wisselen binnen de gelederen van Nightrage was toen al gestart. Nu, een aantal jaar en vele bandleden later, ligt The Puritan, het zesde album van het inmiddels vanuit Gothenburg opererende gezelschap, voor ons. Het aantal leden van Nightrage is momenteel gereduceerd tot drie. Buiten Iliopoulos om horen we ook nog de Zweedse zanger Ronnie Nyman en de eveneens Zweedse bassist Anders Hammer.Waar de vorige platen nog wel eens bol stonden van de gastoptredens, daar houdt Nightrage het op The Puritan redelijk simpel. Alleen in het minst snelle en meest melodieuze nummer ‘Desperate Vows’ horen we wat cleane, emo-achtige vocalen van ene Lawrence Mackrory.
In minder dan veertig minuten razen tien snelle deathmetal songs en een akoestisch instrumentaaltje langs. Dat Tomas Lindberg ooit zanger was in deze band blijft een eeuwig stempel drukken op Nightrage, dat ook op The Puritan een flinke dosis Zweedese deathmetal, en dan met name beïnvloed door At The Gates, laat horen. De wat schreeuwerige, maar goed verstaanbare, grunt van Ronnie Nyman duwt de band wat meer naar de hoek van de metalcore dan dat we met vorige zangers gewend waren. Maar in de basis blijft Nightrage gewoon een deathmetal band. Geen uitzonderlijke, dat niet, maar de nummers op The Puritan zitten goed in elkaar en de kraakheldere productie van meesterproducer Daniel Bergstrand maakt dat de plaat lekker wegluistert.
Ondanks dat er geen Gus G meedoet op de plaat is het gitaarwerk van Iliopoulos ook de moeite waard, en speelt hij voornamelijk in dienst van de nummers, al horen we toch nog regelmatig indrukwekkende solo’s. Maar het is voornamelijk het prima riffwerk en de op de achtergrond meelopende gitaarloopjes die laten horen dat de man zijn instrument meer dan behoorlijk beheerst. Het Arch Enemy-achtige gitaarwerk in songs als ‘Endless Night’ en ‘Foul Vile Life’ bijvoorbeeld is heel fraai. Het mooiste nummer is het snelle en staccato riffende ‘When Gold Turns To Rust’ en ook het bijna swingende ‘Stare Into Infinity’ is de moeite waard. Een minpuntje is dat het eerdergenoemde, met emo-refrein “gezegende”, ‘Desperate Vows’ niet echt lekker tussen de pittige deathmetal nummers past. Het neemt natuurlijk niet weg dat The Puritan boven de streep gewoon een ruime voldoende scoort en liefhebbers van de beroemde “Gothenburg sound” aan zal spreken, al wordt het niveau van de eerste twee albums nergens gehaald.
.jpg)
Lancer - Second Storm Lancer is een Zweedse powermetalband die een cliché meer of minder niet...
.jpg)
The Poodles - Devil in The Details Als je als band kiest voor een naam als The Poodles , dan dien je je hier...