Paradise Lost - The Plague Within Recensie op Podiuminfo

2015-08-07 Wanneer Paradise Lost een album uitbrengt wordt je nooit teleurgesteld. Omdat de heren de lat voor zichzelf altijd hoog leggen is de kwaliteit gewaarborgd. Ook de lichte dwaling van de band ten tijde van albums als One Second (1997) en vooral Host (1999) kostte de band amper fans. Terugkijkend op die periode kun je vaststellen dat ook die albums, ondanks de vele vernietigende kritieken, best veel sterke momenten kenden, maar omdat de band uit West-Yorkshire een doomverleden kende en de vijf voorgaande albums bijzonder sterk en uitermate droevig van aard waren, was de overgang naar een soort Depeche Mode-achtige muziek op de genoemde platen best even slikken. Na deze periode ging Paradise Lost langzaam weer de metal herontdekken met als voorlopig hoogtepunt The Plague Within het veertiende album van de Engelse droefneuzen.

The Plague Within gaat verder waar het eveneens zeer sterke Tragic Idol uit 2012 was gebleven. Tien in mineur getoonzette nummers waarin Gregor Mackintosh laat horen dat niemand zijn gitaar zo droevig kan laten janken als hij en waarin Nick Holmes de grunt opnieuw introduceert. Die grunt hebben we sinds het derde album Shades Of God niet meer zo prominent gehoord. Daarnaast zingt Holmes op de meest melodieuze momenten ongeveer zoals hij dat op Icon en Draconian Times zo mooi liet horen. Veel droeviger dan dat kan het niet meer worden. Omdat Holmes zo bijzonder fraai schakelt tussen zijn normale stem, grunts en een desolate brul, en omdat het songmateriaal zo schofterig goed is, blijft de plaat van begin tot einde volledig boeien.

De songs bevatten riffs en melodielijnen die zo uit de periode 1990-1995 lijken te zijn weggelopen. Zo had het loodzware en ultratrage ‘Beneath Broken Earth’ zomaar van de debuutplaat kunnen komen en heeft ‘Sacrifice The Flame’ een tic van Draconian Times meegekregen. Het kan dan ook niet anders of de fans moeten verrukt opveren bij het beluisteren van dit topalbum dat alleen maar uit hoogtepunten bestaat, met als prijsnummers het machtige ‘Victim Of The Past’ (wat een goddelijke treurigheid) en het deathmetal pareltje ‘Flesh From Bone’.

Paradise Lost was al goed bezig met de voorgaande albums, maar is met The Plague Within helemaal terug en vormt, naar wij hopen, nog lang samen met landgenoten My Dying Bride en het Zweedse Katatonia de absolute voorhoede van het doommetalgenre. Het is lang geleden dat we mochten genieten van klassiekers als Gothic, Icon en Draconian Times. De nieuwste plaat van het Britse vijftal hoort zomaar in dat rijtje thuis.

Recensent:Jan Didden Artiest:Paradise Lost Label:Century Media