2015-10-01
Misschien hangt er wel een poster van Beethoven boven zijn bed, en luistert hij voor het slapen gaan steevast naar ‘Ride Of The Valkyries’ van Richard Wagner. Feit is dat de Duitser Nils Frahm de erfenis van zijn voorvaderen draagt. Maar hij draagt die met verve, want hij is één van de grootste componisten van zijn tijd.Het is dan ook des te opvallender dat hij nu pas voor de eerste keer met filmmuziek op de proppen komt. Verschilt zijn album dan zoveel van zijn vorig werk. Niet meteen. Het blijft in dezelfde setting als zijn laatste album Solo>/i>. Zag je hem al aan het werk op Best Kept Secret of het Belgische Dour, dan zul je misschien verrast zijn. Verwacht niets bombastisch, maar eerder ingetogen pianowerk. Deze soundtrack Victoriadeel je op in twee delen: het openingsnummer en de rest van de plaat.
De piano blijft namelijk even in de coulissen, want DJ Koze komt eerst zijn ding doen. Stevige beats die in schril contrast staan met wat Nils doet. Het Berlijnse nachtleven wordt even in de spotlights gezet. Een buurt waar ook het begin van de film zich afspeelt. Maar wanneer eenmaal het nachtleven achter ons ligt, treedt Nils Frahm op de voorgrond. Met zijn sober pianospel weet hij het nachtelijke desolate Berlijn perfect te vatten. De tragiek die hij erin uitvoert, komt volledig tot zijn recht en lijkt gestaag af te stevenen op een noodlot waar je niet aan kunt ontsnappen. De pianoarrangementen worden doorheen de plaat verrijkt met cello en gitaar. Maar ook hun bijdrage blijft subtiel. De sfeer wordt daardoor bevreemdend en mysterieus. Hoewel de cello in ‘The Bank’ een akelige spanning meegeeft. De romantiek in de film krijgt ook wel zijn plaats, ‘Them’ zet het zwaarwichtige even on hold. Je hoort meer vrolijkheid in de muziek, maar toch voel je nog steeds de rampspoed en de onzekerheid in hun levens.
Waarom zei Frahm zijn medewerking eigenlijk toe voor juist deze film? Allereerst sprak het verhaal hem aan, en hij vond het een uitdaging om gepaste muziek te maken bij deze gedurfde beelden. Het feit dat hij van regisseur Sebastian Schipper enorm veel vrijheid kreeg, zal sowieso ook een factor geweest zijn. De componist liet de film in loop spelen, en improviseerde continu.
Gastmuzikanten kregen de tijd niet om zich in te werken in de film. Zij speelden één take terwijl ze de film voor de eerste maal zagen. Muzikant en toeschouwer, tegelijk zoals Frahm het mooi verwoord. En achteraf heeft hij het voor het zeggen, welke stukken hij ervan gebruikt. Dit alles gaf hij vorm in zijn eerste soundtrack, maar zeker niet zijn laatste. Zijn muziek past perfect bij de beelden, maar het is minder uitnodigend om hem thuis zelf nog eens op te zetten. Laten we dat maar met de film doen.
.jpg)
Mammoth Penguins - Hide And SeekNa negen jaar lang in de populaire Britse indiepopband Standard Fare te...
.jpg)
Sun Kil Moon - Universal Themes Soms is het onmogelijk om een album te beoordelen zonder uitgebreid in te...