RECENSIE: The Widowbirds - Black Into The Blue

Widowbirds
recensie cijfer 2015-09-22 Het is een mix van een oude sound als Led Zeppelin en een nieuwe sound die The Black Keys heeft. Dit is Black Into The Blue van het Australische The Widowbirds te noemen. Dit is het derde studioalbum van het vijftal.

”The backbone of a good band is built on the integrity of a song, the soul –the grit- the hard thump and the undeniable glue of a good pocket.” aldus frontman en zanger Simon Meli. Het is het motto van de band en het betekent eigenlijk dat zolang je nummers goed zijn, je band vanzelf een ruggengraat krijgt. En dat is in het geval van The Widowbirds ook zeker waar. De band heeft zeker hun eigen ding gedaan met dit album. Meli heeft samen met gitarist Tony Kvesic alle nummers geschreven. Verder bestaan ze uit een organist bassist en een drummer.

Wat als eerste opvalt is dat de groep een organist heeft. Het orgel is niet heel erg aanwezig, want de eerste keer dat je hem hoort is tijdens het vierde nummer, en tevens de titeltrack ‘Black Into The Blue’. Hierin begint het met een zachte gitaar en een reeks akkoorden van het orgel. Met een simpele drum en hier en daar wat uptempo ritmes lijkt het erg op de hedendaagse soulrock. Niet alle nummers zijn zo, de eerste track begint met een aanstekelijke riff gecombineerd met een hoge stem. Oftewel een goede binnenkomer voor een album. Een ander nummer waar het orgel een goede aanvulling is, is het nummer ‘Sweet Trouble’ waar het orgel met de beginriff van de gitaar meegaat. Hierdoor ontstaat er een soort dubbelgevoel waarin de gitaar wordt versterkt door het schelle hoge geluid van het orgel.

De lyrics gaan over het hele album over vragen in het leven en verloren liefdes. Zo gaat ‘Words You Throw’, nummer zeven, over het feit dat woorden eigenlijk niks doen. “Sticks and stone may breake my bones.” En gaat ‘Dream Catcher’ over dromen en het waarmaken daarvan.

Aan het einde van de 38 minuten is het album voldaan en klaar. Ondanks dat het een kort album is, is er geen gemis. Het klinkt af en met een goed soulnummer wordt het album uit geflowd.
Recensent:Ilse Croese Artiest:The Widowbirds Label:Teenage Head Music
Totems

Reverend Shine Snake Oil Co - Totems And FamiliarsWie de afgelopen editie van het North Sea Jazz Festival bezocht kon werkelijk...

Forslund

Sara Forslund - Water Became Wild Sinds het nieuwe decennium weet de muziek van Scandinavië gemakkelijk de weg...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT