2015-09-02
De release van JEFF The Brotherhood’s achtste langspeler Wasted On The Dream is alles behalve vlekkeloos verlopen. Na het opnemen van de ambitieuze en groots klinkende plaat werden ze prompt gedumpt door major label Warner Music en moesten ze het album in allerijl uitbrengen onder het eigen label Infinity Cat. Na zo’n grote investering van Warner is het op zijn minst verontrustend te noemen dat er blijkbaar zo weinig vertrouwen was dat ze de opnamekosten voor lief namen. Zo slecht als de voortekenen doen geloven is de plaat zeker niet, maar het is een uiterst wisselvallige plaat voor zulke ervaren power-poppers als Jake en Jamin Orrall. Het grote opnamebudget dat er beschikbaar is bij een groot label is met groot plezier opgemaakt, daar hebben de broers nooit een geheim van gemaakt. Dit uit zich in een groots klinkend geluid dat zijn wortels diep in de jaren negentig heeft. De gitaren hebben een onmiskenbaar grunge-geluid gekregen en er wordt meer dan ooit naar die gouden popmelodie gezocht. Die combinatie van hemelbestormende gitaren en een recht-voor-zijn-raap melodische aanpak wringt een beetje met de stonervibe die door het album heen zweeft. Gedempte vocalen, onderwater effecten en zelfs een fluitsolo van Jethro Tull’s Ian Anderson vinden zijn weg naar de songs met zeer wisselend effect.
De fluitsolo is zonder twijfel JEFF The Brotherhood’s meest ambitieuze poging ooit om hun eigen inspiraties en invloeden te vermengen met een Foo Fighters-achtig gevoel van riffs en het pakt wonderwel goed uit. ‘Black Cherry Pie’ is een beest van een rocksong, compleet met Alice in Chains-gitaren en stampende drums die doen denken aan wijlen John Bonham. Ook een andere samenwerking, met Bethany Consentino van Best Coast, pakt goed uit. Één van de redenen dat deze samenwerkingen de band goed lijken te liggen is het feit dat Jake Orrall niet de beste zanger is en zijn stem op veel van de andere nummers wat monotoon en zeurderig aandoet. In‘Coat Check Girl’ weet hij deze trend nog een keer te keren, mede dankzij een heerlijke riff en een tekst die net wat makkelijker een connectie met de luisteraar maakt dan het stoner-riedeltje van ‘Voyage Into Dreams’ of ‘Mystified Minds’. Titels waar Pink Floyd nog niet mee aan zou durven komen.
Wasted On The Dream bevat net genoeg leuke momenten om de beslissing van Warner in twijfel te trekken, maar de verantwoordelijken zullen er ook hun baan niet om verliezen. Voor JEFF The Brotherhood is het terug naar hun eigen label geblazen, waar ze hun trouwe groep fans kunnen blijven bedienen van dergelijke albums. Veel nieuwe fans zal deze nieuwe plaat ze niet gaan brengen.
The Maureens - Bang The DrumDe Utrechtse indiepopjongens van The Maureens verdienden hun sporen al bij...
.jpg)
The Wooden Sky - Let`s Be Ready Op een album klinken alsof je het op een middagje hebt ingespeeld en er...