The Maureens - Bang The Drum Recensie op Podiuminfo

2015-09-11 De Utrechtse indiepopjongens van The Maureens verdienden hun sporen al bij bands als Daryll-Ann, The Yearlings, Mr. Love & The Stallions, Brown Feather Sparrow en Silence is Sexy. In 2013 bracht de band het eerste selftitled album uit. Daarmee sloten zij zich, gewapend met een harpsichord - en onder de vleugels van het Excelsior label - aan bij de Utrechtse alternatieve popscene. Met een vrolijke 60’s sound en Beach Boys-achtige samenzang, wisten The Maureens positieve recensies binnen te halen. Nu is het tijd voor een nieuw album, uitgebracht in eigen beheer met de titel Bang The Drum.

Bij de eerste tonen van opener ‘Heartbreak’ wordt direct duidelijk dat de barokke pop verleden tijd is. Het is een recht-toe-recht-aan popliedje met een catchy refreintje en een moderner geluid dan wat we van het eerste album kennen. Op ‘September’ is goed te horen welke weg de band in slaat. Het nummer is traag, de gitaarpartijen slepend en als de drumpartij de zang inluidt, gaan direct alle bellen rinkelen en zal menig muziekliefhebber direct “Pink Floyd!” roepen. Door de jaren heen zijn talloze bands geïnspireerd geraakt door deze progressieve psychedelische rockers, maar The Maureens leggen het er erg dik bovenop. Daarnaast weten ze het nummer door een niet succesvolle combinatie van orgel en countrygitaar tot een hysterisch einde te brengen. De band vervolgt de plaat met afwisselend trage en uptempo, maar vooral voorspelbare popliedjes met americana gitaarpartijen.

Een van de nummers die er toch uit springt, is het sfeervolle ‘Lonely Trail’, een samenwerking met K’s Choice zangeres Sarah Bettens. Een mooi gezongen duet met prachtig gitaarspel. Verder is ook ‘Bloom’ nog noemenswaardig. Het intro heeft gelijk meer karakter en de hoge The Shins-achtige zanglijnen houden vooral in de coupletten de spanning goed vast.

Opvallend is het enorme verschil met het eerste album, dat misschien niet baanbrekend was, maar toch een aantal leuke liedjes met hoog meezing-gehalte bevatte. Op Bang The Drum weten The Maureens de aandacht maar moeilijk vast te houden. Aan muzikaliteit ontbreekt het niet, maar het album mist smoel en het vrolijke 60’s geluid dat het debuutalbum zo typeerde. Wie fan is van The Maureens en van ongecompliceerde popliedjes houdt, kan deze tweede plaat met een gerust hart aanschaffen. Wie zich hier minder door aangesproken voelt, kan Bang The Drum beter links laten liggen en ‘She Bangs The Drums’ van The Stone Roses nog eens draaien.

Recensent:Léonie Wijnen Artiest:The Maureens Label:Eigen Beheer