2015-09-24
”Keep it loud and simple”. Als dat geen prettig uitgangspunt is voor een band dan weet ik het niet meer. Het Australische Deaf Wish brengt onder dit motto al sinds halverwege de jaren 2000 de nodige platen uit. Een duidelijken evenzo verraderlijk credo. Want hoe houd je ‘simpel’, uitgesmeerd over vier albums en de nodige EP’s, interessant? Als je je hele loopbaan baseert op compleet en totaal je eigen weg gaan is het namelijk een grotere uitdaging dan het lijkt om je in de kijker te spelen bij het hoog aangeschreven label Sub Pop.Het debuutalbum werd opgenomen terwijl alle leden in een ander land woonden. De band ging uit elkaar om weer bij elkaar te komen en een single op te nemen die alleen op VHS te verkrijgen was. Of het nu om het schrijfproces gaat of de manier van opnemen: Deaf Wish laat zich niet afleiden door geschreven regels.
De nuchtere kijk op zaken blijkt ook dit maal weer de stille kracht. Als je de bandleden vraagt naar de filosofie achter de ogenschijnlijke diversiteit van hun nieuwste album Painkrijg je als antwoord: ”It’s the same shit as the other three. Just heaps better. It’s probably our best”. Dank u. De spijker op zijn kop.
Pain is van A tot Z een fascinerend album dat meer verdient dan het predicaat ‘Punkplaat’. Dat doet deze bonte verzameling nummers eigenlijk nauwelijks eer aan. Mede door het feit dat Deaf Wish geen aangewezen frontman of vrouw heeft, (die rol wordt naar behoeven ingevuld door alle leden op het moment dat ze denken wat te zeggen te hebben) is er geen moment sprake van bezinning voor de luisteraar. Net als je je afvraagt aan wie het furieuze ‘Newness Again’ je nu toch ook weer doet denken luister je alweer naar het volgende nummer.
‘They Know’ somt in een minuut op wat er ook weer zo te gek was aan Sonic Youth terwijl titelnummer ‘Pain’ overduidelijk Iggy Pop ademt. Zelfs als tijdens het, naar verhouding, langgerekte ‘Dead Air’ werkelijk alle registers open mogen en alle laag en mid-tonen uit de gitaren gedraaid worden wordt het slechts prettig ongemakkelijk in plaats van onluisterbaar. En na de dissonante afsluiter ‘Calypso’ valt het kwartje: Alle verrassende en ‘vernieuwende’ rock ’n roll is al lang geschreven. Niet moeilijk doen en onder stoelen of banken steken waar je je mosterd hebt gehaald. Om er vervolgens een flinke (luide) schep van bovenop te gooien. Dat klinkt inderdaad meer dan simpel en interessant genoeg. Deaf Wish had gelijk.
Diane Coffee - Everybody`s A Good DogAchter de mysterieuze naam Diane Coffee schuilt niemand minder dan Shaun...
.jpg)
The Spook School - Try To Be Hopeful Prettig bandje dit The Spook School . Lekker rammelende sound, prettig...