2015-10-19
Achter de mysterieuze naam Diane Coffee schuilt niemand minder dan Shaun Fleming, een muzikant/producer die regelmatig de drumkit bezet bij de Amerikaanse indierockers van Foxygen maar zich daarnaast graag alleen terugtrekt op zijn zolderkamertje om daar bezig te zijn met de experimentele kanten van de muziek. Het verwijt dat zijn debuut My Friend Fish kil, steriel en donker klonk heeft hij zich vermoedelijk toch aangetrokken want op het onlangs uitgebrachte Everybody’s A Good Dog is van dat alles weinig tot niets meer terug te vinden. Het moet zeker te maken hebben gehad met zijn gemoedstoestand waarin hij zich toen, eenzaam en allesbehalve okselfris, bevond. Voor deze opvolger heeft Fleming gekozen voor een breed muzikaal spectrum dat qua geluid soms lichtelijk tegen de geluidsmuur van Phil Spector aanleunt en werkelijk alle kanten op waaiert. Zo is er het soulvolle en pompeuze ‘Mayflower’ dat, mede door de bijdragen van een uitgebreide blazerssectie, een stel uitgelaten muzikanten laat horen dat de indruk doet wekken alsof het na een lange tijd van eenzame opsluiting wordt losgelaten op een podium om daar vervolgens samen de vrijheid te vieren. Het moet juist die vrijheid zijn geweest die Fleming er toe heeft doen besluiten om deze veelzijdige geluidscollage vast te leggen zonder hulp van zijn collega’s. Uiteraard zijn er overeenkomsten te vinden wanneer we de laatste van Foxygen er naast leggen en ook het psychedelische randje dat we bij Tame Impala zo prettig vinden zit er aan vastgeplakt. Diane Coffee weet op subtiele wijze een mierzoet souldeuntje als ‘Down With The Current’ dat zo uit het repertoire van Smokey Robinson afkomstig zou kunnen zijn, een avant-gardistische draai te geven maar gooit vervolgens alle remmen los om te voorkomen dat de luisteraar het spoor bijster dreigt te raken. Behalve de late sixties is er ook goed naar de vroege seventies geluisterd. Zo wordt er in ‘I Dig You’ wel heel opvallend teruggegrepen op David Bowie’s ‘Suffragette City’ en bewegen we ons met ‘Duet’ richting het disco-tijdperk.
Om dit uit elf tracks bestaande klankenpallet in één hokje te plaatsen is onmogelijk. Niet nodig ook. Fleming heeft het ons namelijk wat gemakkelijker gemaakt door in een interview de term Psychedelic Motown te introduceren. Klinkt toch stukken prettiger dan Corny Indie Soul.
.jpg)
Jerusalem In My Heart - If He Dies, If If If If If IfMuziek en beeld zijn in het geval van Jerusalem In My Heart niet los van...
.jpg)
Deaf Wish - Pain ”Keep it loud and simple” . Als dat geen prettig uitgangspunt is voor een...