Er staat dan ook niks op deze plaat wat niet als een warm bad voelt. Alle tien de songs klinken als een vrachtlading aan andere populaire bands (Los Campesinos!, Chvrches, Athlete, Snow Patrol) en voor de avontuurlijke luisteraar valt hier eerlijk gezegd ook niet veel te ontdekken. Het is een album voor de genre-puristen, voor de mensen die niet per se elke keer iets nieuws hoeven te horen maar het ook wel eens fijn vinden naar een goed uitgevoerde versie te luisteren van iets wat ze ergens al herkennen. De vocalen van zangeres Lluan Bowen en gitarist en zanger Aled Rees vloeien heerlijk in elkaar over, vooral Bowen kan met haar hoge stemgeluid een magische gloed aan elk nummer toevoegen.
Het grootste pluspunt van We Want To Watch Something We Love Burn is echter ook meteen het grootste nadeel. Er is niet zo heel veel plek in het muzikale landschap voor bands die er een traditionele esthetiek op nahouden, zelfs als de stijl die ze hanteren nog niet eens zo oud is. Waar vergelijkbare bands als Chvrches en Los Campesinos door elektronische elementen en poëtische hartstocht het genre vooruit duwen is Cut Ribbons content zich te nestelen op de platgetreden paden. Niks mis mee, zeker niet als ze dit zo goed doen als op dit album, maar ze zullen er geen internationale erkenning mee werven.
Ben je niet vies van een stukje klassieke indiepop, heb je één of meerdere soundtracks van Grey’s Anatomy in je kast staan of heb je gewoon zin om een hele sterke plaat te horen zonder dat het je uitmaakt of het de hemel wil bestormen of niet? Dan kun je gerust een extra ster aan het eindoordeel toevoegen. Zoek je wat meer avontuur dan stel ik de overige bands die in deze recensie genoemd worden van harte voor.
The Dead South - Good Company The Dead South is een vier man sterk countrygezelschap. Nate Hilts neemt...
Heavens Gate - Best For Sale! Heavens Gate is een Duitse powermetalband die van 1987 tot 1999 heeft...