2015-10-01
Voor de op Amerikaanse leest geschoeide rootsmuziek hoef je het tegenwoordig ook niet meer ver buiten de landsgrenzen te zoeken. Hoewel Simon Sixsmith ooit het Verenigde Koninkrijk inruilde voor Nederland, kunnen we stellen dat The Fifty Dollar Band uit ons eigen kikkerlandje afkomstig is en One Hundred Years Of Grace, een uit elf tracks bestaande plaat is die gewoon in Utrecht werd opgenomen. Helemaal nieuw in Nederland muziekland is dit trio echter niet. Sixsmith, labelbaas, muzikant en mede-eigenaar van een studio, hield zich tien jaar geleden al eens bezig met experimentele dance. Een merkwaardig ongeval onder verdachte omstandigheden, en gelukkig met goede afloop, veroorzaakt door de bestuurder die in slaap was gevallen tijdens een road-trip door Amerika, bleek het moment te zijn waarop de interesse voor de americana werd aangewakkerd. De auto zou over de kop zijn gegaan en de radio switchte automatisch van jazz naar americana. De inspiratie bleek onmiddellijk te leiden tot interessante composities die in de auto en in motels tijdens diezelfde road-trip tot stand kwamen.Thuisgekomen werden alle ervaringen verwerkt en uitgewerkt in de Utrechtse studio. Vervolgens werd onder de naam The Vs spoedig een album met dezelfde titel uitgebracht. Aangezien er in de States ook al ergens een groep onder de naam Vs opereerde werd, om juridische problemen te voorkomen, The Fifty Dollar Band opgericht en daarom kan One Hundred Years Of Grace gezien worden als officiële debuut. De invloeden die we in de sound duidelijk terughoren liegen er niet om. Wat te denken van grote namen als Lee Hazlewood of Glen Campbell, mannen die de country een gezicht hebben gegeven en verantwoordelijk zijn voor composities als ‘Summer Wine’, ‘Velvet Morning’ of ‘These Boots Are Made For Walking’. Zou een titel als ‘Don’t Forget Glen’ hier iets mee te maken hebben? We kunnen dit vrijwel zeker bevestigen. Het stemgeluid van Sixsmith heeft weliswaar (nog) niet het donkere timbre van een Hazlewood maar je mag hem toch zeker tot de lichtere variant van Campbell rekenen. Het maakt zijn vocale klanken uniek in zijn soort. Daarnaast is er overduidelijk de hand van Ennio Morricone aanwezig in de muziek van het trio. Smeuïge deuntjes met een ranzig randje maar desondanks voorzien van een waanzinnig mooie orkestrale begeleiding in een woestijnachtige omgeving. Doe je ogen dicht, luister naar ‘Down From The Mountain & All Through This Town’ en je voelt bijna de warme woestijnwind in je gezicht blazen. Het is een voorbeeld van een geluid dat zich niet zomaar in een vakje laat plaatsen. Zo zou je een track als ‘Speakeasy’ misschien maar het beste als ‘Psychedelische country’ kunnen omschrijven. Het zijn stuk voor stuk prachtige kleine soundtrackjes.
Bijzonder zijn ook de gastrollen waarbij vooral die van trompettist Teus Nobel opvallend sterk geslaagd zijn. Overigens berust deze samenwerking niet op geheel toevallige factoren.De voormalig Rotterdam Ska Jazz Foundation-trompettist werd in 2010 al eens door Sixsmith gevraagd om mee te werken aan het studioproject Black Gold 360. Vorig jaar werd daar nog het album 20 Country Love Songs aan toegevoegd en ook op V’s, een solo-project van Sixsmith staat zijn naam vermeld. Nu horen we Nobel in een glansrol op het schitterend opgebouwde ‘Feine Mae’en het spannende, ingetogen ‘Where Do You Go?’ waarin het Blue Lavender Quartet een betoverende vocale rol op zich heeft genomen. Of de Fifty Dollar Band een groot publiek gaat bereiken in Nederland valt te betwijfelen maar dat heeft meer te maken met de keuze van de radiomakers dan de kwaliteit van het muzikaal gebodene want die is van een uitzonderlijk niveau.
Tijuana Panthers - PosterJuist op een moment dat veel bands zich storten op een geluid dat teruggrijpt...
.jpg)
The Maccabees - Marks To Prove It De Zuid-Londense indierockers Orlando Weeks (vocals), Hugo en Felix White...