Ought - Sun Coming Down Recensie op Podiuminfo

2015-09-24 Drie Amerikanen en een Australiër die elkaar in het Canadese Montreal leerden kennen en muziek beginnen te maken, dat is kortweg het verhaal van Ought. In de levendige kunstenaars scene die ze daar hebben, konden ze naar hartenlust hun gang gaan. Dit leverde al een geweldige eerste plaat More Than Any Other Day op met intense en indrukwekkende nummers. De verwachtingen waren dan ook hooggespannen voor opvolger Sun Coming Down, waar reikhalzend naar werd uitgekeken.

Op dit album vinden we een achttal geweldige nummers, die wederom veel indruk maken. Het viertal borduurt verder op de eerste plaat, maar speelt de liedjes met nog meer overtuiging en finesse. De muziek is nog nauwkeuriger neergezet en is daardoor scherper en intenser geworden. Gebleven zijn de nerveuze, dreigende sfeer en de intensiteit, sterker nog dat heeft hier alleen maar in kracht gewonnen. Zanger Tim Darcy's nasale stem ‘praatzingt’ regelmatig de zich vaak eindeloos herhalende teksten, waarbij hij de woorden in hoog tempo aan elkaar rijgt. Samen met de repeterende grooves, worden het een soort mantra's, die hierdoor beetje voor beetje in je hoofd gehamerd worden.

Daarbij valt op hoe creatief de band te werk gaat, met gitaren die nu eens scheuren en krijsen en dan weer heldere riedeltjes laten horen, en mooie drumpartijen met goed getimed tempo- of ritmewisselingen die extra spanning in een nummer brengen. Zo hoor je in het melancholische 'Passionate Turn' prachtige drumfills en mooie gitaardeuntjes, vervolgens gaat in 'The Combo' de beuk erin met een zeer stormachtig begin. Uiteindelijk bouwt alles op naar het monumentale 'Beautiful Blue Sky' halverwege het album en tevens de eerste single. In het aan Television refererende nummer, zoals bij meer van de liedjes, brengt de band alles samen. "War plane, condo, oil freighter, new development" zingt Darcy, waarna hij schijnbaar eindeloos "I feel alright" lijkt te herhalen, gevolgd door "I am no longer afraid to die, ‘cause that is all that I have left, yes".

Het kenmerkt de sfeer van de nummers, waarbij ze de wereld beschouwen, de dagelijkse sleur waarin velen van ons zitten en de kille en harteloze kant van technologische vooruitgang, waarvan we zo afhankelijk zijn geworden. Het is meer een constatering en niet direct somber, waarbij het ongemakkelijke gevoel die dat oproept, feilloos in de muziek vastgelegd wordt. Het maakt van Sun Coming Down één van de meest intrigerende platen van het jaar en eentje die je eigenlijk geluisterd moet hebben. Samen met overtuigende optredens op Lowlands en Into The Great Wide Open is Ought een band om rekening mee te houden, want het zou wel eens heel hard met ze kunnen gaan.

Recensent:Ronald Kats Artiest:Ought Label:Constellation