2015-09-23
Nu Noah & The Whale uit London ter ziele is, mogen we misschien achteraf wel heel voorzichtig concluderen dat het toch wel een beetje een gezapig clubje was. Zodoende was het ophouden van de indie-pop/folk band niet echt een verrassing. De facebookpost waarin uit de doeken gedaan werd waarom men er de brui aan gaf veroorzaakte nauwelijks een rimpel in een verder toch al kalme zee. Fred Abbott, gitarist/toetsenist van de band, is met SeriousPokede eerste van het gezelschap die na de split van zich laat horen.Eindelijk de vrijheid hebben om te doen wat je altijd hebt willen doen zou per definitie een fraaie bucketlist op kunnen leveren. Derhalve zou je verwachten dat bij wijze van tegenreactie het gas eens lekker open gaat. Of zoiets. Iets intens. Iets hards of op zijn minst iets spannends.
De hoes verraadt al dat Fred Abbott zijn ding klaarblijkelijk Amerikaanse (country)rock is. Daarnaast is er niet veel meer nodig dan de eerste paar tellen van opener en single ‘Adrenaline Shot’ (met een muzikale knik naar landgenoten Status Quo) om die conclusie te trekken. Het prettige tempo en de zomerse feel van het liedje doen je de tenenkrommende gitaarsolo en teksten als “Tonight ’s the night when everything changed, in the neon lights and the pouring rain”al snel vergeven.
Maar als de volgende track ‘Funny How Good It Feels’, welke links en rechts al online te beluisteren was bij wijze van pre-album teaser, wederom bol blijkt te staan van vergezochte Amerikaanse referenties en romantiek gaat toch automatisch de wenkbrauw omhoog.
Na derde track ‘Awake’ weet je eigenlijk al zeker dat dit een hele lange zit gaat worden. ”Well the fall came down on the seaside of town,Yeah we missed the last train and it started to rain”.Ja? Echt waar Fred? Dat is waar je mee kwam aanzetten nu je lekker buiten mag spelen? Komaan. Ik bedoel, komáán.
Het is bijna lachwekkend hoe ver Abbott gegaan is om een heel album lang Amerikaantje te spelen. Hij heeft zichzelf een Yankee accent aangemeten en een soort John Hiatt-achtige coverband van het meest fantasieloze soort om zich heen verzameld. En dat allemaal om een flink half uur elk cliché wat je kunt bedenken bij dit toch al vermoeiende genre nog wat verder uit te melken.
De productie, toch in handen van een man onder andere verantwoordelijk voor rauwe krakers als Grinderman, is ondanks het grote aantal instrumenten, over de gehele linie flinterdun en ongeïnspireerd. Dit SeriousPoke is ofwel een heel goed uitgevoerde grap of een onvervalste, steigerend saaie draak van een plaat. Hoe dan ook lekker laten voor wat het is.
.jpg)
Neck Deep - Life`s Not Out To Get You Neck Deep bestaat zelf nog maar sinds 2012, maar heeft in die tijd flink...
.jpg)
Failure - The Heart Is A Monster Je moet het maar durven: drie albums uitbrengen die het bij zowel pers als...