2015-10-28
Bizar dat je tegenwoordig bij het lezen over Spock’s Beard nog zo vaak de naam Neil Morse tegenkomt, terwijl hij de progrock band al in 2002 heeft verlaten. Hij was leadzanger en mede-oprichter van de groep. Maar belangrijker nog; hij was verantwoordelijk voor het schrijven van praktisch alle muziek van de eerste zes studioplaten.Topdrummer van het eerste uur Nick D’Virgilio nam na het vertrek van Morse ook de leadzang voor zijn rekening. Het is bijzonder te zien dat na het vertrek van D’Virgilio in 2011 Spock’s Beard zichzelf eigenlijk opnieuw heeft uitgevonden. Tour drummer Jimmy Keegan werd de vaste drummer en de komst van Enchant zanger/gitarist Ted Leonard is een verademing. Zijn stem past perfect bij het geheel. Alsof het nooit anders is geweest.Het in 2013 verschenen Brief Nocturnes And Dreamless Sleep werd een uitstekend, maar vrij toegankelijk, album. Toch klinkt Spock’s Beard altijd als Spock’s Beard. Wat maakt dan toch die typische The Beard sound? De ronkende bas van Dave Meros? Het absurde toetsenwerk van Ryo Okumoto? De mooie samenzang van de groepsleden, of het fenomenale gitaarspel van de in dienst van de songs spelende Alan Morse?
Nu twee jaar later komt het tweede album in dezelfde bezetting uit: The Oblivion Particle. Een minder toegankelijke plaat dan de voorganger. Studioalbum nummer twaalf bevat negen tracks en klinkt als een klok. Toetsentovenaar Okumoto heeft een aanzienlijk aandeel in de sound op de nieuwe plaat. Keegan’s drumsound klinkt geweldig en hij laat horen dat hij een prima opvolger is van D’Virgilio. Ook live is deze man een genot om aan het werk te zien.
De opener ‘Tides Of Time’ is typisch Spock’s Beard en een progrock kanjer van jewelste met een fraai intro, mooi einde en een stevig middenstuk. Let ook op het orgeltje net voor het geweld losbarst. Twee nummers komen van de hand van Leonard. In ‘Minion’ worden de muzikale grenzen verder opgezocht. Het klinkt fris, spannend en zelfs funky. ‘Hell’s Not Enough’ is een wat tragere meeslepende song vol emotie met even zo mooie teksten: ”Some things are clearer to me and some are dearer to me; so lend an ear or two ‘cause I have a word”. Leonard bewijst een uitstekend songwriter te zijn. Ook drummer Keegan mag zich verderop in het nummer naar hartenlust uitleven.
Net als je denkt dat het niet veel beter kan worden komt prompt het meest verrassende nummer van het album: ‘Bennett Built A Time Machine’. Bennett is eveneens op de hoes van het album te vinden terwijl hij de tijdmachine in elkaar sleutelt. Keegan verzorgt hier de leadzang en doet dat met verve. Zijn stem past perfect bij de sfeer van het nummer. Na het lekker catchy ‘The Center Line’ komt het meer dan tien minuten durende hoogtepunt van de nieuwe plaat: ‘To Be Free Again’. Een sterk staaltje mooi opgebouwde progrock in optima forma. De prachtige afsluiter ‘Disappear’ met violist David Ragsdale van Kansas is een waardig slot van een geweldig nieuw album. Spock’s Beard is en blijft een band van uitzonderlijke klasse en The Oblivion Particle behoort tot een van hun betere albums. Hopelijk kunnen we nog lang van deze heren blijven genieten.
.jpg)
Motörhead - Bad Magic ”We’re Motörhead, and we play rock and roll” . Dat is de zin die frontman...
Riverside (PL) - Love, Fear And The Time Machine De vele fans van Riverside hebben ongetwijfeld reikhalzend uitgekeken naar...