2015-12-10
Hoewel de eerste EP van het Groningse Orange Skyline An Introduction>/i> heet zijn deze vier heren geenszins van plan zich netjes voor te stellen. Nee, ze vallen hier met de deur in huis, waarbij ze het houtwerk bij binnenkomst het liefst richting je hoofd deponeren. De plek in het voorprogramma van Kensington, komende november in het Ziggo Dome, mag gerust een voorbode genoemd worden. Orange Skyline stelt zich voor, maar kijkt eigenlijk nu al op je neer. De vier Groningers steken de invloeden niet onder stoelen of banken. Alles aan deze band schreeuwt: ‘British Indie Rock’. Noem ze maar op: Arctic Monkeys, Kasabian, Libertines. Allen zijn het invloeden geweest en allen hebben ze hun sporen nagelaten. De spitsvondige en gesneerde teksten van Alex Turner zijn zanger Niels van der Wielen niet in de koude kleren gaan zitten. De meezingteksten zijn dan weer uiterst Kasabian en de plaat bevat meer dan eens puntig gitaarwerk waar Carl Barat trots op zou zijn. Bewijsstuk: “You wished you’d lived in the sixties, but there’s no turning back”. Deze zin verbindt een goede dosis zelfspot met de perfecte uitvoering. Muziek als deze is gemaakt als uitvlucht, om je volledig over te geven aan de hogere macht van het samenzijn en het meeschreeuwen. Orange Skyline heeft dit perfect begrepen en weet het bovendien tot in de puntjes uit te voeren.
Er zijn meerdere bands die dit in Nederland proberen. Sterker nog, iedereen die een tijdje in de Nederlandse muziekscene heeft rondgelopen weet dat negentig procent van alle beginnende Nederlandse bands trachten een zelfde geluid te hebben. Dan kun je er dus op twee manieren boven uit steken: Of je probeert het anders te doen als de rest, of je bent gewoon veel beter. Orange Skyline probeert het eerste in ieder geval niet heel overtuigend. Ze zoeken niet de Jungle kant op zoals Moss dat doet en ze doen ook (nog) niet aan het groot, groter, grootst van Kensington. Blijft dus enkel de conclusie over dat Orange Skyline, een band die pas sinds 2012 bestaat, nu al meedoet met het beste uit het genre op de pure kracht van het materiaal binnen de gebaande paden.
Natuurlijk zijn er verbeterpuntjes: ‘Waterloo’ en ‘Zeitgeist’ zijn muzikaal interessant maar de over het algemeen uitstekende Engelse vaardigheid van van der Wielen laat hem hier een beetje in de steek. Ook is de getrachte inbreng van Franse pop (Gainsbourg wordt genoemd) niet substantieel te noemen en blijft dat deel van de muziek een beetje hangen in pretentie. Maar ach, een kniesoor die daar punten voor gaat aftrekken. Orange Skyline blaast een frisse wind door het inmiddels erg stoffige genre van ‘bands die klinken als 3FM Serious Talent-materiaal’. De introductie is geweest, kom nu maar op met dat volledige album.
.jpg)
HalfWay Station - DodoDe Rotterdamse muzikanten Rikke Korswagen en Elma Plaisier vormen de kern van...
.jpg)
Parkway Drive - Ire Parkway Drive liep tegen een plafond aan en bemerkte dat ze op hetzelfde...