2015-12-02
De Rotterdamse muzikanten Rikke Korswagen en Elma Plaisier vormen de kern van de band Half Way Station. Drie jaar nadat ze een herintroductie maakten als volledige band komen ze met Dodo, een popplaat met onnoemelijk veel invloeden uit alle hoeken van de wereld. Laat je niet misleiden door dit album vernoemd naar een uitgestorven vogelsoort, Dodo zit vol leven. In de jaren tussen Moonshine en Dodo heeft de band niet stilgezeten. Poprondes, De Grote Prijs van Nederland, Oerol en Metropolis, de band deed eigenlijk alle stations van een talentvolle Nederlandse band aan voordat de plaat goed en wel in de winkels lag. De vrachtlading aan optredens die volgden hebben duidelijk zijn sporen nagelaten. De band is fantastisch op elkaar ingespeeld en ze weten de moeilijke mix van bluegrass-gitaren, synths en elektrische gitaar moeiteloos met elkaar te combineren. Heel slim is dat hierbij niet vergeten is één van de sterkste elementen van deze band, het stemgeluid van zangeres Elma Plaisier, in het middelpunt te laten. Telkens heeft ze tussen de melodielijnen door alle ruimte om te schitteren. Die kans pakt ze vooral op de wat meer stuwende nummers als ‘The Great Beyond’.
Hoe knap ze vaak de verschillende stijlen ook door elkaar weten te husselen, soms gaat deze technische precisie wel ten koste van de swing. Veel nummers zijn wel heel rijk aan geluid maar net wat te statig en weinig speels in de uitvoering. Het levert nummers als ‘Sister Don’t You Cry’ op, knappe liedjes in technisch opzicht, maar je wordt er niet echt warm of koud van. Van de twee instrumentale intermezzos (‘Junction #4 en Junction #5) zou je vooral die laatste wat verder uitgebouwd zien worden. Een veelbelovende eerste riff wordt zonder duidelijke reden binnen de minuut weer afgekapt. Dit soort momenten voelen als minuten vullen om het minuten vullen, een beetje jammer.
Desondanks heeft Half Way Station gewoon een hele sterke tweede plaat afgeleverd. Het geluid van ‘Moonshine’ wordt zorgvuldig en professioneel uitgebouwd met wat gecontroleerd experimenteel werk hier en daar en een hoofdrol voor Plaisier. Zonder meteen terug te vallen op een flauwe woorgrap, maar je krijgt inderdaad het gevoel alsof Half Way Station nog maar op de helft van hun kunnen zit.
.jpg)
Kin - Slow TVWat goed is, hoeft niet van ver te komen. Dat bewijst KIN nog maar eens met...
.jpg)
Orange Skyline - An Introduction Hoewel de eerste EP van het Groningse Orange Skyline An Introduction>/i>...