De plaat begint met het titelnummer, een soort introductie voor de hoofdpersoon Billy, waar de rest van de plaat zo’n beetje over verhaalt. Maar wie of wat Billy precies is wordt eigenlijk nooit helemaal duidelijk. Is Billy een jongere versie van Gäetan? Is het iemand waar Vandewoude mee opgegroeid is? Hoe dan ook, het enige wat wel duidelijk wordt is dat Billy een sip jongetje was. Zo gaat het eigenlijk de hele plaat, elk nummer kent één toon en één emotie en brengt de boodschap in een treurige wandtegeltjesvorm waar je warm noch koud van wordt.
De begeleiding voert eigenlijk dezelfde eentonigheid aan. Tempowisselingen zijn er amper, verrassingen nog minder. Het is een lange monotone trek, vakkundig maar passieloos ingespeeld. Pas bij ‘The Sound Of A Broken Heart’, het zesde nummer, gaat de elektrische gitaar aan en en komt er iets van leven in de brouwerij. Dat is na twintig minuten en over de helft. Vandewoude moet al zijn zinnen er ook met lange zuchten uitpersen, een techniek die zijn bijzondere stemgeluid niet altijd ten goede komt.
Deze recensie is niet bedoeld om Isbells aan te vallen op het feit dat ze gekozen hebben langzame en gevoelige nummers te maken. Langzame en gevoelige nummer kunnen geweldig zijn. Maar ze moeten wel iets van een pakkende melodie bevatten, of een tekst waar de luisteraar zich aan vast kan klampen. Billy, hoe professioneel en helder de plaat ook klinkt (productioneel is de plaat van hoog niveau), mist dit. Helaas een stapje terug, maar schrijf ze nog niet af.
Projekt Rakija - Pump Up The RadioRakija, je kunt er in de Balkan niet omheen. De sterke drank, waarvoor...
Dusty Stray - A Tree Fell And Other Songs Dusty Stray is de band van Jonathan Brown. Jonathan is geboren in Taiwan,...