Low - Ones And Sixes Recensie op Podiuminfo

2015-12-01 Het leven van Alan Sparhawk en Mimi Parker is prachtig in beeld gebracht in de documentaire You May Need A Murderer, die in Nederland door de VPRO in Het Uur Van De Wolf is uitgezonden in 2008 en op internet nog te vinden is. Het echtpaar uit Duluth, Minnesota, is de kern van de band Low. Sparhawk komt uit een Mormoonse gemeenschap en gaat gebukt onder een niet al te stabiele geestelijke gezondheid, dat zich uit in de sfeer van zijn muziek en de onderwerpen waarover hij zingt. Eens te meer zien we een artiest die put uit zijn kwellingen om iets heel moois te creëren.
Sinds 1994 heeft Low elf albums uitgebracht, inclusief Ones And Sixes. Als een van de weinige overlevenden van het slowcore genre, wordt hun muziek nog steeds gekenmerkt door een laag tempo en minimalistische arrangementen, naast de aangrijpende harmonieën van Sparhawk en Parker. Ones And Sixes bewijst dat Low ons na meer dan twintig jaar nog steeds wat te bieden heeft.
Met de voorganger The Invisible Way, geproduceerd door Jeff Teedy van Wilco, kreeg Low niet de lof die ze verdienden. Ones And Sixes zal de fans waarschijnlijk meer bekoren, het album klinkt meeslepend als het alom geprezen album The Great Destroyer van tien jaar geleden. Om inspiratie op te doen trok de band zich met producer BJ Burton terug op het platteland van buurstaat Wisconsin, om vervolgens de plaat op te nemen in de studio van Justin Vernon (Bon Iver) in het stadje Eau Claire. Het resultaat is een goed ontvangen plaat met de gebruikelijke Low sound aangevuld met experimentele (electronische) accenten.

De titel van het openingsnummer ‘Gentle’ zou een goede aanduiding kunnen zijn van de muziek van Low, maar schijn bedriegt, want zelfs achter de mooiste, meest kwetsbare tonen klinkt nog iets onheilspellends door. Veel wat Low zingt is wat ze uit eigen ervaringen en gevoelens meenemen, waardoor hun muziek een hoog (auto)biografisch gehalte heeft. Op ‘No Comprende’ dat gaat over onbegrip, klinkt een ijzige dreiging, en zingt Parker onder de woorden van Sparhawk “our house is on fire“.
Een van de sterkste tracks is ‘Spanish Translation’, al was het alleen maar om de huiveringwekkend mooie outro. Het album kent zeker ook wat meer upbeat tracks, althans muzikaal, zoals ‘Kid In The Corner’ en ‘What Part Of Me’. In dat laatste nummer zingt het echtpaar, dat al vanaf hun jeugd bij elkaar is, een duet over de hun lange relatie; ”What part of me don’t you know”, “Sometimes it scares me to death” .

Low is authentiek, persoonlijk, heeft oog voor detail, trekt zich niets aan van trends, en weet met hun muziek door te dringen tot een diepere emotionele laag, die je als luisteraar ook kan voelen, mits je je daarvoor openstelt.

Recensent:Michiel van den Dorpel Artiest:Low Label:Subpop