2015-12-20
Zijn relatie was op de klippen gelopen en de band waarin hij speelde was na een knallende ruzie met onmiddelijke ingang stopgezet. Het zat Will Wadsworth niet bepaald mee maar om er nu zelf het bijltje bij neer te gooien was zelfs niet eens bij hem opgekomen. Met zijn kamergenoot Jeremy Horton besloot hij om zijn liefde voor muziek nieuw leven in te blazen door allemaal vrienden uit te nodigen bij hen thuis en gezamenlijk allerlei gospelklassiekers te zingen. Aretha Franklin, Mahalia Jackson, Washington Philips en The Staples Singers, ze kwamen allemaal voorbij. Er bleek al na enkele weken een vaste groep te zijn geformeerd van enthousiaste zielsverwanten en er leek zowaar nog ‘muziek in te zitten’ ook.Nu, vijf jaar later, blijkt die eerste bewuste avond de geboorte te zijn geweest van The Eagle Rock Gospel Singers van wie de afgelopen zomer het allereerste album Heavenly Fire in Amerika is verschenen. Op diverse festivals daar zijn de optredens al een groot succes gebleken. Het zijn niet alleen de bluesgerelateerde clubs waar triomfen worden gevierd maar ook op de veel hippere evenementen, met een overwegend jonger publiek, wordt het publiek in extase gebracht. Wie verwacht een religieuze hoogmis voorgeschoteld te krijgen komt echter bedrogen uit. De teksten verkondigen weliswaar een blijde boodschap maar het gezelschap weigert zichzelf een Christelijk koor te noemen. Geen interview wordt onbenut gelaten om te benadrukken dat The Eagle Rock Gospel Singers een Gospelkoor is dat een moderne twist wil geven aan deze traditionele muzieksoort. Op het debuut Heavenly Fire zijn bovendien grotendeels nieuwe composities te vinden, overigens geproduceerd door Matt Wignall die ook al eens bij Cold War Kids achter de knoppen zat, die met ouderwetse, analoge instrumenen zijn ingespeeld. Uiteraard klinken de invloeden van eerdergenoemde grote namen wel degelijk nadrukkelijk door. Het knallende ‘Underground’, ‘MMLJ’ en het opzwepende ‘Little Light’ met die prachtige koorklanken kunnen moeiteloos een goedgevulde grote concertzaal in beweging krijgen en dat na afloop zelfs de grootste chagrijn met een gelukkig gevoel huiswaarts keert, lijkt zelfs een vanzelfsprekendheid.
Deze reïncarnatie van Gospel in combinatie met rock, bluegrass, soul en folk, is niet alleen heel toegankelijk gemaakt voor een breder publiek maar zorgt er bovendien voor dat er plotseling weer toekomstperspectieven zijn ontstaan voor een reeds verloren gegane muzieksoort.
Sweet Bourbon - Live At TrianonWaarom zou je iets van ver halen als je het zo dicht bij huis hebt? Het is de...
.jpg)
Low - Ones And Sixes Het leven van Alan Sparhawk en Mimi Parker is prachtig in beeld gebracht in...