2015-12-16
Een zoethoudertje voor de fans, een manier om wat centen te schrapen of een excuus om een nieuwe plaat uit te stellen. Collecties van B-sides en demo’s zijn over het algemeen een zwaktebod. Maar het kan ook anders, bewijzen The Flatliners. Al in augustus brachten de Canadese mannen een 23 nummers tellend werkje uit onder de naam Division of Spoils. De fans mogen likkebaarden bij deze verzameling. Een hele reeks B-sides, vier nog niet uitgebrachte tracks en een paar covers. Het is een mooie bundel. Maar veel belangrijker nog, het is een ode aan meer dan tien jaar Flatliners, een band die zich snel ontwikkelde qua sound en dus wel eens een zijweg insloeg. Waar album na album een verandering weergaf, vat Division of Spoils die keurig samen.
Bovendien gebeurt dat zonder tracks die echt ondermaats zijn, zoals zo vaak gebeurt op een dergelijke rariteiten-collectie. Een onwetende luisteraar kan gerust vermoeden dat er gewoon een nieuw album is gedrukt, zo goed is de basiskwaliteit van de tracks en de opnames. Desondanks gaat het meer dan een uur durende album in het midden wat vervelen.
Dat ligt aan de manier van songwriting door de Canadese kerels. De liedjes hebben met enige regelmaat wel herkenbare puntjes, maar geen echte hooks. Oftewel, ze blijven niet hangen en als de aandacht dan even verslapt is het lastig om terug te komen in het album. Bovendien is het opvallend dat juist één van de onuitgebrachte liedjes, ‘Hot Trouble’, een dieptepuntje vormt.
De vier covers en twee laatste skatracks van de plaat zorgen er echter onherroepelijk voor dat de luisteraar weer opveert. ‘Cry Cry Cry’ van Johnny Cash is een mispeer, maar ‘Ahead by a Century’ (The Tragically Hip), ‘Southwards’ (Astpai) en ‘Straight American Slave’ (Rocket from the Crypt) zijn topcovers, die trouw blijven aan het origineel, maar toch duidelijk die Flatliners-feel hebben. ‘Get Out Of My Face’ is dan toch nog een vette misser, die vooral qua opnamekwaliteit een deuk in het album is. Dat geldt ook voor ‘Spill Your Guts’, maar dat is een dusdanig goedgeschreven nummer, dat de luisteraar na zeventig minuten toch tevreden eindigt.
Steakknife - One Eyed BombHet Duitse Steakknife is een band van weinig moeite. In alles, of het nu...
Sweet Bourbon - Live At Trianon Waarom zou je iets van ver halen als je het zo dicht bij huis hebt? Het is de...