2015-11-07
Tijdens één van zijn shows zingt cabaretier Hans Teeuwen een solo van jazzlegende Charlie Parker noot voor noot mee. Teeuwen is dan ook een groot jazzliefhebber en laat dit vaker in zijn voorstellingen doorschemeren. Al eerder speelde hij met The Painkillers een plaat vol met Engelstalige jazznummers en deed het daarop dat niet eens onverdienstelijk als zanger. Het bleek voor zijn fans een brug te ver en op Popstukken pakt hij het allemaal wat luchtiger en daardoor toegankelijker aan met veertien Nederlandstalige nummers.In die zin is dat zeker geslaagd en doet de plaat zijn titel eer aan, want het zijn dit keer meer popliedjes dan jazzcomposities. Ondanks dat bijna alle nummers zoals bijvoorbeeld ‘Doe Het Nou’ toch nog steeds behoorlijk lekker swingen en The Painkillers natuurlijk uit een aantal doorgewinterde jazzmuzikanten bestaat. Want met Benjamin Herman (sax), Ruben Hein (piano), Jesse van Ruller (gitaar), Kasper Kalf (bas) en Joost Kroon (drums) heeft Teeuwen de top van de Nederlandse jazzscene binnen de gelederen. Dat is goed terug te horen, want de band speelt de toch wel gevarieerde nummers met heel veel flair en souplesse waardoor ze stuk voor stuk aan kracht winnen.
Teeuwen heeft dit keer voor een komische uitgangspositie gekozen met grappige nummers als het korte ‘Niets Meer Herinneren’, waarin zijn stem door een vocoder wordt gehaald, en het boppende ‘Poppendokter Bob’. Het gevaar is natuurlijk dat het een melige bende wordt, maar daar waakt hij voor met ook een aantal vlijmscherpe wat meer serieuze teksten. Zo zingt hij “slap als je buigt, slaaf als je bidt, bang om zelf uit te zoeken hoe het zit” in ‘Slaaf Als Je Bidt’ waar verder weinig uitleg voor nodig is wat hij hiermee bedoelt. Verder mogen The Painkillers ook een aantal keer laten horen waartoe ze in staat zijn, namelijk in de instrumentale nummers ‘Kapot Licht’ en het electronische en filmische ‘Geen Gewicht’ met een hoofdrol voor de geweldige Benjamin Herman met zijn overbekende soepele saxofoonspel.
Twee nummers zal de echte fan herkend hebben uit zijn laatste show ‘Spiksplinter’. ‘Benny & Gisèle’ en de afsluiter ‘Broodje Worst’ hebben mooie, swingend arrangementen meegekregen. Teeuwen heeft balancerend op het randje tussen pop en jazz, en laverend tussen serieus en komisch een leuk muzikaal werk neer weten te zetten. Het is wel jammer dat hij zich hiermee niet van zijn beste kant als zanger laat horen, waar hij juist op zijn vorige jazzplaat bewees over een aardige stem te beschikken. Al met al is hij in zijn opzet geslaagd om een toegankelijke popplaat te maken, die door zijn fans zeker gewaardeerd zal worden en toont Teeuwen aan, dat komische liedjes meer om het lijf kunnen hebben dan de gebruikelijke kleinkunst en je ook in het Nederlands wel degelijk kan swingen.
.jpg)
Girls Names - Arms Around A VisionVorige maand was het Back To The Future dag. Het gevoel van terug in de...
Various - Going Nowhere Fat - Fat Music Vol. 8 Het fameuze Fat Wreck Chords bestaat dit jaar maar liefst een kwarteeuw lang...