2015-11-08
De bandnaam doet vermoeden dat het zelf grote lafaards zijn, maar slaat op het gegeven dat zelfs de stoerste brulboei angsten kent. Het gaat er om hoe je hier mee omgaat. Één van de angsten van Heart Of A Coward is om zichzelf te blijven herhalen en steeds hetzelfde te klinken. Met hun debuutplaat Hope And Hindrance wisten ze de basis van hun geluid te leggen; een dik en stevige muur van groovende gitaren waarmee ze al gemakkelijk in het hokje van djent-metal te plaatsen zijn. Wie beter luistert hoort meer. Die hoort namelijk een volledig afgeronde sound die bomvol staat van de bombast en grootse vocalen. Frontman Jamie Graham weet de bruutste grommen en brullen vanuit de diepste puntjes van zijn tenen te toveren, om het vervolgens klakkeloos om te zetten in zang die menig zanger in dit genre niet zou misstaan. Met Severance maakten ze bewust een album op mid-tempo, om zo tussen alle bands uit te springen die hun muziek volproppen met blastbeats. Dit leverden een plaat op die heavier is dan zijn voorganger, maar een meer traditionele songstructuur kent waarbij refrein en couplet hand in hand gaan. Met Deliverance hebben ze het wederom anders aangepakt en zijn alle elementen uit de voorgaande releases in de mix gegooid. Ze hebben er slechts zes maanden over gedaan om te voltooien, maar het is met gemak hun meest volwassen, melodische en dynamische werk.
Ze variëren in tempo’s, Graham haalt het uiterste uit zijn stem wat de wisselwerking tussen screams en clean vocals nog sterker maakt, de elektronische effecten zijn wederom aanwezig en zelfs de nummers onderling versterken elkaar. Tevens zijn er gitaarsolo’s te bespeuren die rechtstreeks van een willekeurig album van Tesseract afkomstig lijken te zijn. Opener ‘Hollow’ knalt er meteen volle poelen in en gooit er een groots refrein tegenaan zoals we van de band gewend zijn. ‘Miscreation’ is lekker speels met zijn dubbele baspedalen op het drumstel en dendert als een olifant door een porseleinwinkel. Wederom zet Graham sterke vocalen neer waarmee hij op het randje van clean vocals en een schreeuw balanceert. Een techniek die hij goed beheerst en meerder malen toe zal passen.
Bijzondere tracks zijn de twee ‘Turmoil I + II’, waarbij ze bij de eerste op haast Slipknot-achtige wijze tekeer gaan, en de tweede het heel erg van de gangvocals moet hebben, waardoor het haast hardcore lijkt. Ze zoeken de grenzen van hun sound op werkelijk alle manieren op en weten het zo flink te rekken. Bombastisch hoogtepunt is ‘Mouth Of Madness’, waarmee Graham ook fluisterend zijn tekst ten gehore brengt. Een ander hoogtepunt is ‘Skeletal II – Arise’ dat voor HOAC-begrippen zeer rustig begint en opbouwt naar een climax. Kortom, Heart Of A Coward levert met Deliverance een onderscheidende en diverse set aan nummers af die gewoonweg snakken naar een livevertaling.
.jpg)
Queensrÿche - Condition HümanNu het stof is gaan liggen kunnen we pas echt overzien wat de schade is van...
.jpg)
Black Tongue - The Unconquerable Dark Muziek dient om te vermaken en wat voor de één vermakelijk is, is voor de...