2015-10-30
Het Ameikaanse Malevolent Creation bestaat al sinds 1987. De band ontstond in Buffalo, maar verhuisde naar Florida om daar te kunnen meeliften op de populariteit van de uit die staat afkomstige deathmetal. De bands die daar vandaan komen, zoals Morbid Angel, Death en Obituary, spreken nog steeds tot de verbeelding. Hoewel Malevolent Creation nog steeds een graag geziene gast is binnen de deathmetal is de band nooit zo populair geworden als de genoemde groepen. Het zal ongetwijfeld te maken hebben met de muziek, die zeker niet slecht is, maar die ook niet echt klassiekers heeft opgeleverd. Verder heeft de band een onmogelijke hoeveelheid bezettingwisselingen doorgemaakt, al hebben we momenteel wel weer drie leden van het eerste uur binnen de gelederen. Daarnaast is oprichter en gitarist Phil Fasciana op zijn zachtst gezegd een nogal controversiële man die te pas en te onpas nogal onfrisse uitspraken doet. Zelf doet hij het af als wrange humor om de boel een beetje op te schudden. Het zal de populariteit van de band in ieder geval geen goed doen. Maar het draait om de muziek, dus zullen we ons daar maar op concentreren.Death Man’s Path is album nummer twaalf en laat horen waar Malevolent Creation goed in is: thrashy deathmetal spelen op een veelal hoog tempo. Alleen opener ‘Death Man’s Path’ is een wat stijlvreemde song voor het vijftal. Het nummer zou eerder passen op een album van My Dying Bride. Maar daarna is het vooral scheuren als een idioot. Alleen in het openingsnummer en het slepende ‘Extinction Personified’ gat het gas er even af. Nummers als ‘Imperium’, met mooie basloopjes en van Sepultura-achtig gitaarwerk voorzien afsluiter ‘Face Your Fear ‘springen er net even bovenuit. De grunt van originele zanger Bret Hoffman heeft nog niet aan kracht ingeboet en is ook goed verstaanbaar zodat je zijn zwartgallige teksten ook nog een beetje kunt volgen.
Het geluid van de plaat is fantastisch. Het klinkt allemaal eerlijk en nergens overgeproduceerd. De ingehuurde Zweed Dan Swanö die de productie verzorgde kun je wat dat betreft om een boodschap sturen. Het doet de old school deathmetal recht. Death Man’s Path is daardoor een degelijke beukplaat geworden waarop geen foutje valt te ontdekken, maar die ook nu weer niet die gedroomde klassieker is geworden.
.jpg)
Petite Noir - La Vie Est Belle / Life Is Beautiful Petite Noir , het alias van de Zuid-Afrikaanse muzikant Yannick Ilunga, is...
.jpg)
The Shrine - Rare Breed Liefhebbers van metal? Check. Liefhebbers van punkrock? Check. Liefhebbers...