Bij het horen van de eerste klanken van ‘Two Faces I’ve Drawn’ schiet echter de naam Blur door me heen, in het refrein denk ik aan Oasis. Hoe dan ook, het klinkt allemaal redelijk voor een demo. Het enige dat helaas vrijwel meteen irriteert is de eentonige toon van zanger Frank Thomas. In het tweede nummer ‘Through Me” komt zijn stem iets beter tot zijn recht omdat het inderdaad de stoner handtekening van bijvoorbeeld Queens of the Stone Age draagt. Helaas is het nummer een beetje oeverloos.
Gelukkig zit er in het derde nummer, ‘I Can’t Deny (So bad, So Sad)’, wat meer pit. Maar het duurt wel erg lang voor er gezongen wordt, bijna anderhalve minuut. Opvallend is dat backing vocals het zeurderige karakter wel goed kunnen hebben, mits zuiver gezongen. En dat is helaas niet altijd het geval. Helaas wordt ook dit nummer genekt door de lengte en gebrek aan afwisseling. Dan zijn we alweer bij het laatste nummer aan beland: ‘I’ll See you Above’, helaas meer van hetzelfde.
Ondanks de lange en licht eentonige nummers moet nogmaals gezegd worden dat het voor een demo best aardig klinkt allemaal. Maar er valt nog een hoop te verbeteren. Zo is de zang niet altijd even zuiver en ook bij de gitaren klinkt het af en toe net niet helemaal zuiver. Daarnaast wordt de belofte van strakke drums uit de biografie niet waar gemaakt, maar dit geldt overigens ook voor de gitaristen. Ondanks dat is er met veel oefenen, meer afwisseling en een andere manier van zingen nog wel potentie.
Jay-Z - Kingdome ComeHet is weer enkele jaren geleden dat de zelfgekroonde koning van de hiphop...
Peter Pan Speedrock - Speedfreak Manifesto De DVDocumentaire Speedfreak Manifesto is de weerslag van een intensief...