Wavves - 'V' Recensie op Podiuminfo

2015-11-11 De noisy garagerock van Wavves is weer op volle toeren. Ze zijn wat gekalmeerd in vergelijking met de vorige platen. Maar wees gerust, de invloeden vanuit de indie en punk zijn nog steeds aanwezig. Nadat ze eerder dit jaar met Cloud Nothings het album No Life For Me hebben uitgebracht, komen ze nu met V. Het vijfde wapenfeit van de vier rockers. De plaat gaat vooral over de interne conflicten die frontman Nathan Williams ervaart. Hij legt zijn problemen ongegeneerd uit onder het genot van aanstekelijke noiserock.

De vrolijke instrumentatie contrasteert prettig met de zang. Nathan bezingt dat hij zijn baan is verloren en dat hij elke dag gekker wordt. Maar het is helemaal prima, want zijn bandleden maken er een muzikaal feest van. Het is kort, krachtig en doeltreffend. In dit genre is het belangrijk om vlotte tracks te schrijven met een pakkende riff. ‘Tarantula’ is een goed voorbeeld hiervan. De melodieuze baspartij scheurt lekker naast de gitaarpartij. Het refrein slaat, net als bij veel nummers op het album, al bij de eerste luisterbeurt aan.

Nathan bewaart zijn heftigste probleem voor het laatst. Zo blijkt als je luistert naar ‘Cry Baby’. Hij schreeuwt zijn longen uit zijn lijf. De band pusht zichzelf om zo furieus mogelijk te klinken. Ze zijn in een licht panische staat en weten dat perfect door te vertalen naar de luisteraar. Het is een perfect slotnummer van een bovengemiddelde plaat.

Wavves weet in een productief jaar een heerlijk eigen album af te leveren. Halverwege de cd stoppen ze met ongecontroleerd scheuren en brengen ze wat diversiteit in de mix. Vooral aan het einde van V laten ze zien dat ze meer in huis hebben dan raggen met een poprockrand. De overtuigende manier van spelen maakt het erg fijn om naar te luisteren. Een prachtige toevoeging aan het oeuvre van de heren.

Recensent:Frank de Jong Artiest:Wavves Label:Caroline Records