Die Aeronauten trappen af met een track over hun stad. ‘Schaffhausen Calling’ is een funky eighties pop nummer, waarop de voetjes van de vloer kunnen. Schijnbaar zonder enige moeite stapt de band voor de titeltrack over op een meer rock georiënteerde sound, waarbij zelfs een fluit tevoorschijn wordt getoverd voor die knipoog naar de seventies. Blaxploitation-soundtrack? Natuurlijk, ook dat doen deze Zwitsers. Luister maar naar de instrumentale track ‘Ghost Detective’, dat tot de intrede van de blazers best cool klinkt. Het refrein van ‘Ottos kleine Hardcore Band’ kan lekker worden meegezongen, maar het nummer heeft verder veel te weinig pit. En dan, als uit het niets, verrast de band met een Nederlandstalig nummer. Afsluiter van het album is een cover van ‘Ik heb geen zin om op te staan’, de hit van Het uit 1965. Daarbij moet worden opgemerkt dat de Duitse band The Blizzards in 1966 al een Duitstalige cover van dit nummer deed met ‘Hab’ keine Lust heut aufzustehn’.
Heinz is een prima plaat. De nummers liggen lekker in het gehoor en zijn soms zelfs best catchy, de productie is in orde en bovenal straalt de band een positieve vibe uit. De plaat bevat echter ook een allegaartje van stijlen, dat is too much en de Zwitsers overtuigen simpelweg op geen enkel onderdeel. De band is enkel geloofwaardig als ‘Duitse’ feestband en of je daar blij van wordt, dat blijft hier in het midden.
Maïa Vidal - You`re The WavesDe Amerikaanse Maïa Vidal woonde in verschillende hoeken van de Verenigde...
Co La - No No Misschien kunnen sommigen zich nog een specifieke scene uit de serie Friends...