Waarom? De arme man was blijkbaar nogal open over zijn seksualiteit en meer van zulks. Dat vonden de mannetjes van de radio blijkbaar toch wat te dol. Negeren dan maar en hopen dat het over gaat. Zo geschiedde.
De min of meer toevallige herontdekking van de plaat in 2003 zorgde voor een grondige herziening van zijn genialiteit en een meer dan welverdiende tweede kans. Die kans is aangegrepen. Op John Howard & The Night Mail is werkelijk geen enkel spoor van slijtage te ontdekken. Laat staan van oud zeer. Wat, laten we eerlijk zijn, best terecht was geweest. Het motto ‘Doorgaan waar we ooit gebleven zijn’ wordt door de zanger eigenhandig geherdefinieerd door met een voelbare hoeveelheid plezier de grandeur van de ooit zo mainstream piano glam/pop nieuw leven in te blazen.
De aanduiding ‘nieuwe Elton John’ van jaren terug is duidelijk niet uit de lucht gegrepen, maar het had net zo goed de nieuwe Bowie of McCartney kunnen zijn (Het album doet erg denken aan platen als Hunky Dory). Die grootse musical-esque ‘showtunes’. Muziek, eigenlijk, die niet zo een, twee, drie meer uit de mouw wordt geschud (laat staan op waarde wordt geschat) door jongere generaties. De verhalende zanglijnen en meeslepende melodieën gedragen door de piano. Het is allemaal daar. Howard brengt het met precisie zonder je terug te sleuren richting begin jaren zeventig. Oprecht een heel erg prettige plaat waarmee opnieuw onderstreept wordt hoe terecht het is dat deze man een tweede kans gegund is.
Diemonds - Never Wanna DieWanneer je naar een bandfoto van Diemonds , kijkt en we zien vier net iets...
Tony Furtado - The Bell Op zesjarige leeftijd begon de Amerikaanse muzikant Tony Furtado banjo te...