Zangeres Priya Panda is daarbij meer dan alleen maar een prachtig plaatje. Ze kan gewoon lekker zingen. Rauw en stoer laat ze haar, soms wat pathetisch aandoende streetwise teksten vol puberale problemen op ons los. Priya Panda laat ons daarin geloven dat ze nog steeds zeventien is: (”Seventeen, and i’m young and mean”, terwijl de band (met Panda) toch al weer negen jaar bestaat.
De druistige opener ‘Never Wanna Die’ laat horen dat Diemonds ook nog wat humanitaire geëngageerdheid heeft en natuurlijk, hoe modern en van deze tijd, tegen de oorlog is. Maar verstop dat dan niet in infantiele tekstregels als: ”War / Peace, reigning in sin, bang bang, pull the trigger nobody wins”. Gelukkig maakt de muziek en vooral het prima gitaarwerk van C.C. Diemond en Daniel Dekay veel, heel veel goed. De nummers zijn dan ook allemaal aanstekelijk en zelfs de onvermijdelijke bijna-ballad ‘Secret’ haalt de vaart niet uit deze plaat vol vlot doorstampende songs. Zo valt het kwartje voor de band uit Toronto toch de goede kant op en zorgt Never Wanna Die voor een vermakelijk half uurtje niets aan de hand hardrock
Melted Space - The Great LieRockopera is een fenomeen dat sinds Tommy van The Who een grote vlucht...
John Howard - John Howard & The Night Mail Nieuw werk van de man met een van de meest buitengewone en fascinerende...