2015-11-27
Het heeft een kleine twee jaar geduurd voor Tad Morose om met een opvolger van Revenant te komen. Dat album liet een flink stuk langer op zich wachten omdat de Zweedse powermetalband een flinke portie tegenslag had te verwerken. Voor de opname van St. Demonius zat het gelukkig allemaal weer mee. De achtste plaat van Tad Morose is dan ook in dezelfde samenstelling opgenomen als de voorganger.St. Demonius is misschien niet verrassend, maar de plaat staat bol van de kwaliteit. De welluidende stem van Ronny Hemlin zet de band, vooral tijdens de slepende stukken, in de Black Sabbath hoek ten tijde van Tony Martin. Er zijn vervelendere referenties te bedenken. Het is daarnaast prettig om te horen dat Tad Morose altijd onderhoudend blijft, en ook in de snellere songs nooit cheesy refreintjes gebuikt, of misplaatst stoer doet. Iets waar powermetalbands, op zoek naar toegankelijke songs, te vaak in verzanden. Daarom ook is Tad Morose een van de betere acts binnen het genre, maar helaas krijgt de band veel te weinig aandacht.
De twaalf songs bevatten prima riffs en fraaie licks van de hand van oprichter Christer Andersson en tweede gitarist Kenneth Jonsson. Daarnaast is ook de zwaar beukende ritmesectie goed op dreef. Heel actueel zijn de teksten waarin de onverkwikkelijkheden die plaats vinden in naam van de godsdienst keihard aan de kaak worden gesteld. Het is ook al iets waarin Tad Morose zich onderscheidt; er wordt niet over kastelen en draken gezongen, maar de hedendaagse actualiteit is veelal het onderwerp.
De plaat begint prachtig met het vlot afwisselende ‘Bow To The Reapers Blade’ dat Hemlin gelijk op zijn best laat horen. De wisselwerking tussen slepende riffs en galopperende stukken is hier heel fraai. Iets wat overigens over de hele linie gebeurt. Die slepende stukken zorgen ook voor een doom-achtig karakter van de muziek, waardoor de sombere teksten alleen maar extra worden uitgelicht.
Wat daarna komt is ook allemaal even onderhoudend en zwaar, maar er zijn een paar songs die er met kop en schouder boven uit steken. Dit zijn halverwege de plaat: ‘Black Fire Rising’ met zijn duistere, licht Oosterse, sferen en het van emotie uit zijn voegen klappende ‘Day Of Reckoning’ dat extra opvalt door de fijne hooks. Ook daarna is het alleen maar prettig in het gehoor liggende metal dat de klok slaat.St. Demonius is dan ook een geslaagd album van Tad Morose dat nergens onderdoet voor het vorige werk van de vijf Zweden.
.jpg)
Ray Benz - About TimeJe kunt wel zeggen dat de mannen van Ray Benz er de tijd voor hebben...
Melted Space - The Great Lie Rockopera is een fenomeen dat sinds Tommy van The Who een grote vlucht...