2015-11-25
Na jarenlang een rol op de achtergrond te hebben vervuld en zeer verdienstelijk te hebben bijgedragen op albums van Matthew E. White en Hiss Golden Messenger vond Phil Cook het de hoogste tijd worden om zelf eens de spots op zich gericht te krijgen. Het onlangs uitgebrachte Southland Mission is zijn eerste worp waarop we acht zelfgeschreven composities tegenkomen en daarnaast één vertolking van Charlie Parr terugvinden. Voor iedereen die de rootsmuziek uit de zuidelijke staten van Amerika een warm hart toedraagt, valt er op dit solo-debuut veel te genieten. Southland Mission is dan ook Cook’s eerbetoon aan de folk, gospel, country, rock ’n roll en blues zoals die daar al vele decennia lang geworteld liggen en waarmee diverse generaties in allerlei opzichten zijn geconfronteerd. Wanneer je als muzikant beïnvloed bent door bluesmannen als Charlie Patton, Mississippi John Hurt of Bukka White en hun muziek regelmatig publiekelijk de liefde verklaard, is het niet vreemd dat je Charlie Parr ergens tegen het lijf loopt. De Texaanse country-blues-artiest wist niet wat hij meemaakte toen zijn ‘1922’ enkele jaren geleden werd opgepikt door een grote telecom-provider de akoestische track gebruikte voor een reclame-spot. Cook heeft dit op banjo meerdere malen samengespeeld met Parr. In zijn eigen uitvoering, nu vele jaren later, heeft hij er een slidegitaar aan toegevoegd en is het opvallend te vernemen in welke grote mate hij zich deze compositie heeft ‘eigengemaakt’. Daar komt ook nog eens bij dat hij vocaal bewijst veel meer te zijn dan een side-kick die altijd maar in dienst van de band hoort te spelen. In zowel ‘Gone’als de meer southern-rock-getinte tracks, waaronder ‘Great Tide’, is de vergelijking met Gregg Allman zelfs behoorlijk voor de hand liggend. Met medewerking van Justin Vernon die we kennen uit Bon Iver, is het vlotte ‘Ain’t It Sweet’ opgenomen. Het is niet alleen de opener van het album maar het is tevens het eerste hoogtepunt waarin meteen het visitekaartje wordt afgegeven door de veelzijdige Cook.
De vele ervaringen in zowel persoonlijk als muzikaal opzicht zijn grotendeels terug te vinden in de muziek. Het kan natuurlijk nooit zo zijn dat een ontmoeting met de legendarische Five Blind Boys Of Alabama geruisloos aan je voorbij gaat. De fraaie gospel van het spirituele ‘Lowly Road’ is hier het ontegenzeggelijke bewijs van. Met het grootste gemak wordt vervolgens het stuur omgegooid en maakt Cook in ‘Belong’ een uitstapje naar de bluegrass om vervolgens weer heel diep in de Mississippi Delta te zakken met het prachtige ‘Time To Wake’. Welk pad hij ook bewandelt, het is allemaal met een dusdanig grote overtuiging neergezet dat je geneigd bent te veronderstellen dat hij dit al vele jaren eerder had kunnen doen. Cook klinkt in zijn nieuwe rol in ieder geval heel erg zelfverzekerd. Of zoals hij zelf zegt: “Nothing's sacred, nothing's safe / Get your ass on the morning train or get the hell out the way”.
.jpg)
Dead Soul - The Sheltering SkyMeestal komt een muzikale samenwerking vanuit een gelijke smaak of eenzelfde...
.jpg)
Orkan - Livlaus De Noorse formatie Orkan heeft ex-bandleden van onder andere Grimnorth,...