Hurts - Surrender Recensie op Podiuminfo

2015-12-11 Hoewel ze helemaal niet zo veel materiaal hebben uitgebracht, is Hurts een band van formaat geworden. Na de eerste hoogwaardige nummers zoals ‘Better Than Love’ en ‘Wonderful Life’ is het Britse duo nog lang niet uitgespeeld. Debuutplaat Happiness werd een groot succes. Op deze plaat werden gevoelige teksten gecombineerd met elektronische uptempo beats, terwijl het nieuwe album meer weg heeft van een dance album. Op Surrender zijn de teksten net wat zoetsappiger geworden, maar blijven de synths centraal staan. Dit zal een beetje wennen worden voor de Hurts-liefhebber, maar de plaat is zeker geen tegenvaller.

De intro ‘Surrender’ maakt de luisteraar al meteen nieuwsgierig naar het album. En dan zorgt ‘Some Kind Of Heaven’ direct voor power. De pakkende teksten worden ondersteund door vrolijke synths en snelle drumslagen. De track zou makkelijk in een club gedraaid kunnen worden door het hoge dans-gehalte, wat wordt gevormd door het contrast tussen kalme coupletten en een refrein dat werkt als een oneindige roes. Het nummer klopt gewoon van begin tot eind. Wat je soms misschien op dit album mist, is diepgang. In ‘Why’ en ‘Nothing Will Be Bigger Than Us’ is deze diepgang matig aanwezig en vraagt om meer uitwerking, hoewel de refreinen erg pakkend zijn

‘Rolling Stone’ heeft daarentegen meer weg van een lied van het debuutalbum. Er wordt een verhaal verteld waarbij de accenten door de zware basdreunen krachtiger overkomen. Een erg dynamisch nummer, waarbij de luisteraar elke keer weer nieuwe klanken kan ontdekken. Dit is het bewijs dat een band een nieuwe afslag kan nemen, zonder zichzelf te verliezen. Zelfs als je niet verliefd bent, denk je toch even dat je het bent bij het luisteren van ‘Wings’. Tekstueel is het nummer namelijk wel erg zoetsappig, al wordt er perfect gebruik gemaakt van de elektronische sounds om het refrein te versterken. De song ‘Wish’ zorgt voor een rustige afsluiting van het album. De elektronica wordt een tandje zachter gezet, waardoor er plaats is voor een puur pianospel en er een grote focus op de zang ontstaat.

Het was misschien even wennen, maar Hurts is er nog. De zeer talentvolle band is niet bang voor een verandering en bewijst met dit album dat het publiek dit ook niet hoeft te zijn. Ontwikkeling is namelijk essentieel voor een band en experimenteren is helemaal niet verboden. Het Britse duo heeft veel in zijn mars en de elektronica zal gelukkig nog niet worden weggegooid.

Recensent:Nadine Visser Artiest:Hurts Label:Columbia