2015-11-26
Vijf jaar geleden bracht Ellie Goulding haar eerste album Lights met hits als ‘Starry Eyed’ en ‘Lights’ uit. Al snel begon Goulding internationaal de aandacht te trekken, en in 2011 mocht de zangeres zelfs voor Amerikaanse president Obama optreden. Met haar unieke stem en stijl wist Goulding zich te onderscheiden van andere artiesten en een eigen identiteit neer te zetten. Na de release van haar tweede album Halcyon veroverde Goulding de popwereld met nummers als ‘Anything Could Happen’ en ‘Burn’. Haar hoogtepunt (tot zover) lijkt echter dit jaar te zijn. ‘Love Me Like You Do’ kon je niet gemist hebben wanneer je naar de radio luisterde. Of ‘Outside’, het succesvolle product van haar samenwerking met hitmachine Calvin Harris. Ze is dit jaar zeker niet ontsnapt aan de spotlights, en haar laatste album Delirium was dan ook langverwacht. Maar dan de hamvraag: was Delirium het wachten waard?Zoals Goulding zelf stelt is haar album meer popgeoriënteerd dan haar voorgaande albums. “A part of me views this album as an experiment, to make a big pop album; I made a conscious decision that I wanted it to be on another level”, aldus de zangeres. Het album straalt dan ook een sterke popvibe uit. Het merendeel van de nummers, waaronder de leadsingle ‘On My Mind’, wordt gekenmerkt door herhaaldelijke melodieën tegen een EDM achtergrond. Op het gebied van pop/dance zijn upbeat nummers als ‘Don’t Need Nobody’ en ‘Something In The Way You Move’ de meer succesvolle uitvoeringen van Gouldings experiment. Hoewel sommige nummers tot dansen aanzetten staan er ook genoeg missers op het album. Zo lijkt ‘Keep On Dancin’ een bijna ironische titel terwijl ‘We Can’t Move To This’ de spijker op z’n kop slaat, en ‘Around U’ zo een bizar contrast vormt met de rest van het album dat men zich af zou kunnen vragen of ze dit nummer niet beter had kunnen weglaten.
Desondanks staan er ook een aantal potentiele hits opDelirium. Naast de al bekende ‘Love Me Like You Do’ en ‘Outside’ zijn onder andere ‘Lost And Found’, ‘Codes’ en ‘Paradise’ de meer opvallende nummers van het album. De parel is echter ‘Devotion’, een nummer dat een heerlijke beat weet te combineren met de emotie die Gouldings stem tot zijn recht laat komen en er dan weer een verrassende techno draai aangeeft. Of deze nummers echter goed genoeg zijn om de meerderheid van middelmatige nummers te compenseren moet nog maar blijken.
Met Delirium wijkt Goulding duidelijk af van haar eerdere werk. Hoewel er zonder twijfel enkele goede nummers op staan, slaagt de zangeres er met haar experimentele album niet in om het publiek opnieuw te betoveren. Delirium dwaalt dan ook te ver af van de unieke stijl die Goulding in eerste instantie bekend heeft gemaakt en is tegelijkertijd niet krachtig genoeg om te kunnen concurreren met het huidige popaanbod.
.jpg)
Roger Waters - The WallIn het najaar van 1979 kwam The Wall van Pink Floyd uit. Zelden zal een...
Guy Garvey - Courting The Squall Moeten we Guy Garvey nog voorstellen? De charmante poëet en publieksmenner...