Zijn liefde voor retrosoul blijkt al snel uit het eerste nummer ‘They Can’t Catch Me’, een nummer dat luisteraars met een relatief rustige ondertoon meeneemt terug in de tijd. Dit is kenmerkend voor de gehele tracklist, waarin duidelijk invloeden te vinden zijn uit de poprock van de jaren zestig, zeventig en tachtig. Daarnaast is er een grote variatie aan instrumenten te horen. Trompetten, piano’s, orgels, relaxte baslijntjes, The Imposter heeft het allemaal. Met zo’n knipoog naar een grote diversiteit aan muziekstijlen en het gebruik van de talloze instrumenten je je afvragen of het allemaal niet wat te veel is. Hoewel elk nummer op zichzelf wel voldoet als achtergrondmuziekje, biedt het album als geheel opvallend weinig rust en eenheid wanneer je het volume omhoog draait. Hoewel er in ‘When The Summer Ends’, ‘Children Of A Higher Light’ en de eerdergenoemde single ‘Northern Soul’ wel degelijk potentiele hits schuilen, roept de rest van het album door het gebrek aan samenhang weinig interesse op.
Joel Sarakula is een getalenteerde vrije geest, dat is te merken aan zijn muziek. En hoewel zijn kalmerende stem niet verkeerd is om naar te luisteren, slaagt Sarakula er met The Imposter niet in om zijn ideeën en gedachten tot een coherent geheel te vormen. Voor de een is de variatie misschien juist leuk, maar voor veel anderen zal het album nét iets te veel van alles zijn.
HAN - Lawless Local HeroesDe Groninger Han Uil, artiestennaam HAN , is als leadzanger en gitarist veel...
Faith Healer (NL) - Back To Zero Denk je toch even met een nieuw popzangeresje te maken te hebben, maar niets...