Eén van de eerste conclusies die mag worden getrokken is het feit dat Han een stuk milder is geworden, waarmee hij een gooi doet naar het meer klassieke singer-songwriter genre. Geïnspireerd door artiesten als Neil Young, Eric Clapton en David Bowie en daarbij opgeteld dat hij ruim drie jaar aan dit album heeft gewerkt, schept dat enige verwachtingen. We komen echter bedrogen uit. De productie klinkt wat tam en de nummers laten op gebied van melodie en structuur nauwelijks een indruk achter. Daarnaast is het vooral tekstueel wat onder de maat. Het verwachtingspatroon van een muzikant met twintig jaren aan ervaring ligt toch echt hoger dan teksten als ”I want to stay tonight. I’m telling the truth, I’ll make it allright”.
Valt er dan helemaal niets te genieten op Lawless Local Heroes? Dat lijkt wat kort door de bocht. ‘What To Do’ is een redelijk catchy opener en wordt bovendien opgevrolijkt door een funky blazerssectie (die tot onze grote spijt nergens op de plaat een rentree maakt). Daarnaast moet ook zeker opgemerkt worden dat Han over een fijn gitaarspel beschikt en mogen de backing vocals van Esther Ladiges eveneens in positieve zin benoemd worden.
Han Uil heeft de ambitie een singer-songwriter plaat te maken in de stijl van Neil Young en David Bowie, maar lijkt tegelijkertijd geen afstand te kunnen doen van zijn progrock-verleden. Dat lijkt de reden dat Lawless Local Heroes wat tussen wal en schip dreigt te vallen. Voor de rockers onder ons is de plaat te mild en voor liefhebbers van het singer-songwritergenre mist het simpelweg goede liedjes.
Dragony - ShadowplayHet glazuur springt soms spontaan van je tanden bij de eerste rondjes van...
Joël Sarakula - The Imposter Geboren in Australië, maar woonachtig in Londen is retro indiepopartiest...