2016-01-13
Wie een bandnaam als Folly And The Hunter hoort, weet direct dat het om een indiebandje gaat. Sinds de opkomst van talloze ‘and the’ bandjes als Noah and the Whale en Edward Sharpe and the Magnetic Zeroes, ligt het bijpassende genre in de lijn der verwachtingen. De uit Montréal afkomstige band Folly and the Hunter bestaat uit Nick Vallee, die de lead vocals, gitaar en het schrijven van de teksten op zich neemt, en de drie multi-instrumentalisten Laurie Torres, Christopher Fox en Phil Creamer. In 2011 brachten zij debuutalbum Residents uit, in 2013 gevolgd door het album Tragic Care. Wie denkt dat Folly and the Hunter met al die andere indiebandjes op de stapel geschoven kan worden, moet de band toch eens een kans geven. Januari dit jaar verschijnt het derde studioalbum Awake. Awake begint met de titeltrack, waarop direct te horen is dat het zachte ingetogen geluid wat we kennen van vorige albums verleden tijd is. “Ons oude werk lag wat dichterbij Sigur Rós”, aldus frontman Vallee in een interview met de Montréal Gazette. ‘Awake’ is groots, uptempo en daardoor ongelooflijk mainstream. De vergelijking met Sigur Rós kan inderdaad niet meer gemaakt worden, helaas doet het nu meer denken aan Snow Patrol. Op ‘Breath’ horen we gelukkig weer een paar noten op de banjo, maar met ‘Kill My Hope’ verzandt de band weer in uitgekauwde melodieën en overdreven zanglijnen. Het “ge-wooohooow” op ‘Small Victories’ maakt duidelijk dat de keuze voor een dertien in een dozijn geluid gemaakt is.
De tweede helft van het album is beduidend beter dan het eerste. Beginnend met de samenzang en zachte gitaarmelodieën op ‘Lose That Light’. Op ‘Wreck It’ en ‘Traveling’ is het kenmerkende Sigur Rós-achtige glockenspiel weer even te horen. De echte hoogtepunten zijn op de eindstreep. ‘Arrow’ heeft een melodie waar je alleen maar vrolijk van kunt worden en op ‘Science’ is eindelijk alle poespas achterwege gelaten.
Awake is het nieuwste album, maar de band heeft zich zeker niet verbeterd. Waar het op eerdere albums niets ontbrak aan originaliteit en finesse, heeft Folly and the Hunter zich nu omgevormd tot een ware crowdpleaser met bombastische, gladgestreken en onpersoonlijke nummers. Het is te hopen dat Folly and the Hunter bij de totstandkoming van een volgend album tot dezelfde inzichten zal komen. In dit geval hebben fans van het eerste uur weer iets om naar uit te kijken.
.jpg)
Junkstars - This Means WarZweden heeft door de jaren heen een naam hoog te houden als hofleverancier...
Hinds - Leave Me Alone Na enkele veelbelovende EP’s schreef het viertal Hinds (voorheen bekend als...