2015-12-24
De Zweedse singer-songwriter Daniel Norgren bracht in april dit jaar nog het album Alabursy uit, maar na een lange periode getoerd te hebben, was het schrijven van nieuw materiaal een welkome afwisseling. Dit resulteert in zijn zesde studioalbum onder de naam The Green Stone. Naar eigen zeggen heeft Norgren na het bewandelen van zijn muzikale pad, wat begon met bij het bluesy Kerosine Dreams in 2007, zijn stem gevonden. Norgren laat zelfs weten al een volgend album op de plank te hebben liggen. De Scandinavische songwriter is dus flink op dreef. Wie bekend is met de albums van Norgren, verwacht dat hij met ieder album weer verrast met een andere sound. The Green Stone brengt dus hoge verwachtingen met zich mee. Sinds Buck (2013) is de luisteraar bekend geraakt met de sfeervolle soundscapes die in de beeldvorming een verlaten landschap laten opdoemen. De donderende geluiden van een flinke onweersbui en druppels die langzaam door dichte bebossing sijpelen op de titeltrack van The Green Stone, zorgen ervoor dat het mos bijna ruikbaar is. De inmiddels bekende klanken van Norgren’s zelfgemaakte orgel, begeleiden samen met zachte gitaarklanken zijn galmende stem op ‘Are We Running Out Of Love?’.
Met het gevoelige ‘I Waited For You’, ‘My Rock is Crumbling’ en ‘Your Love’ wordt duidelijk dat de folk van Alabursy plaats heeft gemaakt voor de klassieke sound en songstructuur van de Americana-ballad. Een toegankelijker geluid, waarbij Norgren toch weet vast te houden aan zijn onderscheidend vermogen. De folk komt gelukkig even terug in ‘He Was Simply Made That Way’. Het orgel en de stormachtige wind in ‘Softly Falling Snow’ zet ons in de houten banken van een afgelegen kerkje, ergens in het noorden van de Verenigde Staten. Op het gehele album is een vettige galm te horen, maar nergens is deze zo aanwezig als op ‘Everlasting Friend’.
Voldoet The Green Stone aan de verwachtingen? Dat is natuurlijk moeilijk te zeggen. Hij verrast in ieder geval wel door min of meer afscheid te nemen van de roestige folk en de Americana kant te kiezen. Dit resulteert in een meer gepolijst geheel. Wie enkel dit album kent en Norgren’s eerste twee platen eens opzet, is waarschijnlijk verbaasd dat de rauwe blues van de eerste albums uit de handen van dezelfde artiest is gekomen. Waar je voorkeur dan ook ligt, de songwriter bewijst keer op keer de kneepjes van het vak te kennen.
.jpg)
Wigg - Sally Wigg is de naam van een sinds 2009 actieve rockband uit Limburg, en Sally...
.jpg)
Half Moon Run - Sun Leads Me On Om maar gelijk met de deur in huis te vallen, Half Moon Run is erin...