Cd I laat de band horen zoals we eigenlijk gewend zijn: sferische, aan Paradise Lost verwante doom zoals het met mooie vrouwenzang opgesierde 'With You Came The Whole Of The World's Tears', het zware, slepende '10 Silver Bullets' met afwisselend woeste grunts en cleane zang van zanger Mikko Kotamaki. Een prachtige sfeer zetten de heren neer in 'Rooms And Shadows' met toetsen, akoestische gitaren die doen denken aan Gothic, het meesterwerk van Paradise Lost. Dit gaat ook op voor het woeste, zware 'Silhouettes' die wat meer uptempo is. 'Lost & Catatonic' klinkt groots en bombastisch door de inzet van een koor, iets wat nog versterkt wordt door prachtige verstilde momenten.
Cd II laat het tegenovergestelde horen: weg zijn de harde gitaren en de woeste grunts en wat overblijft is de gestripte versie van Swallow the Sun. Maar vergis je niet; ook hier is de sfeerimpact maximaal. Luister en huiver bij 'The Womb Of Winter' die met enkel piano een prachtig beeld geeft van een desolaat Fins winterlandschap. Kerkklokken luiden 'The Heart Of A Cold White Land' in en een rilling valt niet te negeren. Verdere hoogtepunten zijn het verdrietige 'Away', het schitterende titelnummer en het verstilde '66,50 'N, 28,40'E'.
Cd III laat de band horen in haar meest extreme vorm; zware, langzame funeral doom. Tergend langzaam grunt en krijst Kotamaki zich een weg door het dertien minuten durende 'The Gathering Of Black Moths' waarbij wederom kerkklokken de toch al gitzwarte sfeer kracht bijzet. '7 Hours Late' begint als een ambient nummer, maar na een minuut of twee valt de tergend trage treurnis in. Brrr. Geen greintje licht te vinden aan deze zijde van het spectrum, ook niet in het deels gesproken 'Empires Of Loneliness' of 'Abandoned By The Light'. Ach; de songtitels spreken boekdelen in dit geval. Het afsluitende 'The Clouds Prepare For Battle' mept definitief de laatste kiertjes licht dicht.
Songs From The North I, II & III is een ware tour de force van Swallow the Sun. Een waarvan je je afvraagt hoe dit in de toekomst in hemelsnaam te overtreffen valt. Enfin; dat is aan de heren. Voor de fan is het genieten van maar liefst drie albums die enerzijds mooi drie verschillende kanten laat zien, maar anderzijds ook garant staat voor constante kwaliteit. En dat is een prestatie van formaat te noemen. Doe er je voordeel mee.
The Galactic Lo-fi Orchestra - Pocket Symphonies For The Painfully Alone Pocket Symphonies For The Painfully Alone is het derde album van de...
Intronaut - The Direction Of Last Things De mensen die beweren dat er weinig rek meer zit in het metalgenre hebben...