2016-01-30
Hoewel Ian Fisher wel degelijk geboren en opgegroeid is op een boerderij in de Amerikaanse staat Missouri, is enige voorzichtigheid geboden wanneer we hem een Amerikaan willen noemen. De man is een zogeheten muzikale zwerver die gedurende zijn levensjaren vervreemd is geraakt met het gevoel van thuis. Zeven jaar geleden streek hij neer in Europa en momenteel is Fisher woonachtig in Berlijn. Na een handvol albums met verschillende bands en collega-muzikanten, komt Fisher nu met zijn debuutalbum onder zijn eigen naam. Nero gaat over de grote zoektocht naar zichzelf en het heropbouwen van een gevoel van thuis. Fisher is naar eigen zeggen het Amerikaan-zijn kwijtgeraakt. Het verklaart een album met opvallend veel countryinvloeden, het geluid dat de muzikant moet helpen de nostalgie van thuis terug te vinden. Het maakt van Ian Fisher een ”21st century Country musician… Just without a country”.Het album trapt af met het gelijknamig titelnummer. Het zit boordevol liefdesdrama dat onderstreept wordt met de onmiskenbare melancholische pedal steel geluiden. Het nummer laat direct het zuivere geluid horen dat Fisher met Nero voor ogen heeft. De muzikant weet het nummer klein te houden zonder daarbij aan kracht in te leveren, waarmee het wat doet denken aan het geluid van Damien Rice. Het blijkt het devies voor de rest van het album. De instrumenten zijn volledig dienend voor het verhaal van Fisher die de verschillende dimensies van het rondreizen op treffende manier weet te beschrijven. Zo staat ‘Too Bad’ stil bij het gevoel van twijfel, beschrijft ‘Constant Vacation’ de verleiding voor het weglopen van verantwoordelijkheden en gaat ‘Again & Again’ over het gevoel van angst. Fisher slaagt er telkens in het gevoel niet alleen tekstueel, maar ook muzikaal op voortreffelijke wijze over te brengen.
Eén van de hoogtepunten op Nero is zonder twijfel ‘All Ya Need’, waarin de pedal steel, viool, piano en akoestische gitaar samensmelten tot één perfect geheel. Het nummer wordt gevolgd door ‘Almost Darlin’’, dat een welkome portie vrolijkheid in het tot dan toe stemmige album brengt en nog het meest doet denken aan de typische honky-tonk muziek. Hoewel Ian Fisher zelf beweerd het Amerikaan-zijn kwijt te zijn geraakt, mogen we bij ‘Almost Darlin’’ zeker stellen dat hij op zijn minst op de weg terug is. Slotstuk ‘Just Like a Stranger’ is een soort overpeinzing van alle emoties die Ian Fisher op zijn plaat heeft laten passeren. Een meer dan passend einde, met de pijnlijke constatering dat Fisher zich overal een vreemdeling voelt.
Ian Fisher heeft met Nero zijn enorme worsteling van gevoelens over willen brengen en lijkt hierin meer dan geslaagd. De liedjes balanceren voortdurend tussen kracht en kwetsbaarheid. Het is op momenten erg stemming, maar verliest nimmer de eerlijkheid van de boodschap. De productie verdient een grote pluim met hun prachtige muzikale arrangementen. Het maakt van Nero een bijzonder album, dat met elke luisterbeurt aan sterkte en diepgang weet te winnen.
.jpg)
Albare - Only HumanUiteindelijk zijn we allemaal eerst en vooral mens: Only Human . Deze...
.jpg)
Semistereo - Re-ignite Het Noord-Hollandse Semistereo is er nog niet in geslaagd een groot publiek...