2015-12-16
“I won’t stand where you all stand, I have a rule in my hand, I made this, this is my land and I won’t stand where you all stand”. Met dit statement opent Shining uit Noorwegen zijn nieuwe album International Blackjazz Society. Sterker nog, “Staying the same that’s, that’s what I fear”. Het moge duidelijk zijn dat deze formatie van Jørgen Munkeby uit een ander soort hout gesneden isdan de meeste bands. Verwar ze echter niet met de Zweedse extreme metalband, want hoewel ze beiden stevig los gaan op gitaren, behoedt het genie achter deze band Munkbey zich voor herhaling. Om jezelf hier van te overtuigen hoef je enkel dit album naast Where The Ragged People Go uit 2001 te leggen, waarop jazz in zijn puurste akoestische vorm gespeeld wordt. Dit werd donkerder door de jaren heen en nu is Munkeby er zelfs op uit om hier een internationale gemeenschap van te maken. Een muzikale vergelijking met iets anders is lastig te maken, maar de geniale waanzin van Devin Townsend komt hier het dichtste bij in de buurt. Het is zodoende ook niet geheel verwonderlijk dat deze partijen samen op tournee te vinden zijn. Muzikaal gezien maken ze het zichzelf dus zodanig lastig dat ze ook moeilijk in herhaling kunnen vallen. Als het echter op albums aan komt valt er ondertussen wel al een bepaalde trend te bespeuren. Dat is dat de sound langzaam maar zeker steeds toegankelijker wordt. Zo hebben ze voor deze nieuwe plaat de blauwdruk van ‘I Won’t Forget’ van het vorige album One One One genomen en deze gebruikt voor het overgrote deel van de nieuwe nummers.
‘I Won’t Forget’ was één van de toegankelijkere nummers, waarbij het vooral aan kwam op recht toe en recht aan rockgitaarpartijen, afgewisseld met de saxofoon. Er werd niet te moeilijk gedaan met het ritme en volop gas geven was het motto. Liefhebbers van deze track zullen het nieuwe album hierop ook kunnen waarderen. De saxofoon komt in het merendeel terug, maar enkel als er niet gezongen wordt. Het blijft een sterke mix van stijlen, maar na enkele luisterbeurten komt er toch een verlangen op om dit instrument tegelijk met de zang te horen. Bij vlagen komt het namelijk toch over als een losstaand onderdeel van de muziek. Anderzijds zal dit lastig worden voor Munkeby, die naast de saxofoon dus ook zang en gitaar voor rekening neemt.
Tracks die er tussen uit springen zijn ‘House Of Warship’ en ‘House Of Control’. De eerste is volledig instrumentaal waarbij de saxofoon chaos en wanorde schopt in je boekje omtrent muzikale regels. Vervolgens weet ‘House Of Control’ weer wat rust terug te brengen met een rustig en opbouwende climax, waarmee Munkeby laat horen dat zijn genie niet enkel in snelle en opgefokte liedjes zit. Kortom, International Blackjazz Society ligt gemakkelijker in het gehoor dan zijn voorgangers, waardoor er niets meer in de weg kan staan voor de band om deze blackjazz gemeenschap over de wereld uit te smeren.
.jpg)
Entwine - Chaotic NationDe Finse metalband Entwine draait dit jaar twintig jaar mee in de...
.jpg)
Here We Go Magic - Be Small Na het zeer goed ontvangen A Different Ship uit 2012 ontvlogen...