De plaat begint met ‘Farewell’, een sterke opener. Het wijkt niet sterk af van wat we op de rest van de plaat horen en zet dus de juiste toon voor de volgende nummers. Kenmerkend aan de sound van deze CD zijn de twee gitaren die heerlijk samenvallen op de voorgrond en het unieke stemgeluid van Krim is daarbij een geweldige aanvulling.
Het beste nummer van de tien vinden we op nummer drie: ‘Mindless’, dit is het nummer dat het grootste publiek aanspreekt, zonder dat het de sound van de band aantast. De band zelf kampt met het feit dat de vorige plaat vooral werd gezien als een kopie van de sound van Thin Lizzy, en de luisteraars van het eerste album vroegen zich dan ook af wat de sound van Dead Lord zelf zou zijn. In dit nummer komt deze sound luid en duidelijk naar voren en is er een heerlijke mix van teruggrijpen en nieuwe muziek schrijven.
Al met al is dit album een sprong voorwaarts ten opzichte van de eerste plaat. De band heeft meer hun eigen sound gevonden zonder de heerlijke jaren '70 sound die we inmiddels van de band verwachten teniet te doen. De mannen van Dead Lord hebben een heerlijk staaltje Rock ’n Roll geleverd en we zitten vol smart te wachten op wat we nog meer van ze gaan horen.
New Years Day - MalevolenceTerwijl het nieuwe jaar op de loer ligt, kan een recensie voor een band met...
Broeder Dieleman - Uut De Bron Vorig jaar bracht Broeder Dieleman het album Gloria uit, dat bij...