New Years Day - Malevolence Recensie op Podiuminfo

2015-12-18 Terwijl het nieuwe jaar op de loer ligt, kan een recensie voor een band met de naam New Years Day geen betere timing hebben. Let wel, deze band is niet helemaal nieuw en is al sinds 2007 lekker op dreef, nadat hun promo’s op MySpace het grote publiek wisten te bereiken. Ze hebben al een naam voor zichzelf gemaakt als zijnde een gothic rock/metal-formatie, waarbij er een flinke nadruk ligt op het theatrale gedeelte. Zwart is de favoriete kleur van de band, zwarte eye-liner het favoriete product en macabere elementen worden graag gebruikt in de videoclips, waarbij ze het liefst seksueel getint zijn. Een aspect dat hier in meehelpt is dat de kar wordt getrokken door Ashley Costello en dat is inderdaad een frontvrouw. Malevolence is album nummer drie als je de diverse EP’s buiten beschouwing laat.

Het moge duidelijk zijn dat ze het totaalplaatje dik in orde hebben, maar de vraag is natuurlijk hoe het muzikale plaatje klinkt. Vergeleken met de voorganger Victim To Villain vertrouwen ze volop op de basisinstrumenten als drums, basgitaar en gitaar, waarbij ze de elektronische effecten meer achterwege laten. Zangeres Ashley Costello duwt haar stembanden tot het uiterste waarbij ze varieert van een ruw randje tot aan vol bombastisch, waarmee ze dus ook een groter bereik in zet. Iets wat goed terug te horen is in ‘Left Inside’ en ‘Suffer’. Ze weten de knop tussen de twee uitersten zonder moeite om te zetten.

Haar stem is de grote kracht achter deze band, maar natuurlijk vormen de muzikanten de drijvende kracht. Het geluid is het beste te zien als een mix van de emotie van HIM, de industriële bombast van Marilyn Manson en het flamboyante van Motionless In White. Gitarist Nikki Misery weet zijn partijen goed te plaatsen en wisselt van standaard gitaarriffs in ‘Your Ghost’ naar pakkende licks in ‘Alone’ en zelfs hier en daar gitaarsolo zoals in ‘Scream’. De echte knallers zijn ‘Kill Or Be Killed’, ‘Left Inside’, ‘Save Myself From Me’ en de afsluitende titeltrack. Allen beschikken over een fijne wisselwerking tussen kracht, melodie en emotie, terwijl er anderzijds ook enkele missers te bespeuren zijn. Het beste voorbeeld is ‘Anthem For The Unwanted’, dat het live goed zal doen, maar op plaat té geforceerd aan voelt met zijn meezingrefrein.

Hoewel er muzikaal niets op Malevolence aan te merken is, mist het echter helaas aan een consistente kwaliteit van liedjes. Ze zijn zich iets te bewust van het feit dat de nummers ooit live gespeeld moeten worden, waardoor sommige liedjes nogal gemakkelijk aanvoelen. Alsof ze voor alles dezelfde formule gebruiken die gewoonweg niet overal werkt. New Years Day voelt dan ook aan alsof je op oudejaarsavond net iets te vroeg naar bed bent gegaan waardoor je je toch nog fris voelt, maar te laat om je het wisselvallige gevoel in je maag te ontnemen.

Recensent:Roy Verhaegh Artiest:New Years Day Label:Century Media