Borknagar - Winter Thrice Recensie op Podiuminfo

2016-02-02 Wat twintig jaar geleden muzikaal gezien begon als black metal, is tegenwoordig uitgegroeid tot zoveel meer. Oprichter en tevens gitarist van Borknagar, Øystein G. Brun vindt het belangrijk om iets te maken dat moeilijk in een hokje te plaatsen is. “I don’t want to be running around in circles, and it’s always been my mission to break boundaries”. De muzikale horizon van zijn band heeft zich door de jaren heen flink verbreed en nu is het zelfs zo dat er slechts sprake is van een black metal-invloed zo her en der in hun hedendaagse geluid. Het genre overheerst niet meer, maar is daarentegen mooi verweven met veel andere invloeden. Invloeden die kunnen variëren van klassieke muziek tot aan hard rock elementen. Dit is echter geen verandering van de ene op de andere dag, maar een natuurlijk evolutie door de jaren heen. Op de nieuwe plaat Winter Thrice komt dit allemaal bij elkaar om zo een afwisselend geheel af te leveren.

Het is een ontwikkeling die niet vreemd is in de wereld van metal. Artiesten bedaren door de jaren heen, raken hun wilde haren kwijt, opgekropte agressie heeft zich reeds een weg naar buiten gevonden en de geest krijgt behoefte aan een andere creatieve invulling. Zoiets heeft zich bijvoorbeeld ook voor gedaan bij de Zweedse metalband Opeth, waarbij frontman Mikael Åkerfeldt een verschuiving van death metal naar een Pink Floyd-achtige sound heeft gemaakt. De brullende vocalen en donderende gitaren werden geheel weggelaten, en de muziek ligt gemoedelijker op het gehoor voor een groter publiek. Niet met als doel een groter publiek te bereiken, maar omdat de creatieve geest van de frontman daar behoefte aan had.

Zo ver is Borknagar nog niet. Winter Thrice is nog steeds een genadeloze achtbaan barstensvol dynamiek en atmosfeer. Ze maken voornamelijk gebruik van clean vocals, waarbij maar liefst drie van de zes bandleden een bijdrage leveren. Deze worden zo nu en dan afgewisseld met de brullende stembanden van Vintersorg, die eveneens een zuiver geluid kan produceren. Daarnaast is ook oud-bandlid Kristoffer Rygg (vooral bekend van Ulver) te horen op de titeltrack. Kortom, aan een flinke variatie in zang geen gebrek bij Borknagar. Al deze stemmen gaan vlekkeloos in elkaar over, waardoor het nergens afleidt van het groter geheel.

Muzikaal gezien gaat het ook alle kanten op en is het nummer ‘Panorama’ het beste voorbeeld hier van. In slechts zes minuten tijd proppen ze metal, progressive, folk en klassieke 70’s rock elementen, waarbij alles duidelijk een eigen plekje krijgt. Om de vergelijking met Opeth er weer bij te pakken, bevindt Borknagar zich met Winter Thrice op dezelfde lijn van ontwikkeling ten tijde van Watershed. Het zal weliswaar nog even duren voordat ze zich volledig aan de zachtere muziekgenres wagen en de brul achterwege laten, maar een nummer als ‘Panorama’ laat horen dat ze hier prima toe in staat zijn.

Recensent:Roy Verhaegh Artiest:Borknagar Label:Century Media