2016-02-18
We stellen ons Skeptical Minds zo voor in een zwartgeverfde repetitiekot met posters van mystieke figuren en vlammende doodshoofden aan de muur. Omringd door plastic beeldjes van demonen en miniatuurgitaartjes uit de Large. Voor verlichting heeft de band één spaarlamp en 35 rode en paarse kaarsen om de juiste sfeer voor Omega-Thanatos the creëren. Te midden van dit alles zitten de vier bandleden achter een Windows XP computer hun album aan elkaar te plakken. Gothic metal is geen makkelijk genre. De bombastische orkestratie die er vaak bij komt kijken vraagt om een getraind oor en het liefst een klassieke muziekopleiding. Zonder de juiste kennis is de kans groot dat de muziek al snel gaat klinken als de soundtrack van een goedkoop computerspelletje uit de jaren negentig. En helaas is dat precies het geval bij Omega-Thanatos. Belangrijkste fout in dit geval is dat het lijkt alsof alle instrumentatie met een goedkoop keyboardje is ingespeeld. Drums, gitaar, strijkers, geluidseffecten, alles wat te horen is op dit album heeft een naar gefabriceerd randje.
Het lijkt er op dat de band veel aandacht heeft besteed aan het bedenken van een mysterieus, donker thema voor het album. Het nummer ‘Thanatos’ is een soort instrumental met de stem van een duivels figuur die zich introduceert als Thanatos “The master of the souls/ the keeper of the gates.” Zo’n intermezzo doet in de verte denken aan het vroegere werk van Cradle Of Filth. Toch is het jammer dat de geluidkwaliteit er voor zorgt dat de geloofwaardigheid net niet gehaald wordt.
Het album wordt vergezeld door een stripboek. Helaas hebben we hier geen exemplaar van ontvangen en staat online slechts een kleine snippet. Het lijkt er namelijk op dat dit stripboek het verhaal van het album vertelt met donkere maar subtiele illustraties. Tezamen had deze release best nog wel wat kunnen zijn, maar enkel de muziek is niet echt heel interessant.
Het had een soort episch mysterieus avontuur door een fantasiewereld moeten worden. Maar de bomen zijn van karton en de monsters van plastic, een beetje zoals een ritje in een van de donkerdere attracties van de Efteling: het is best mooi, maar helaas is het heel duidelijk dat alles nep is. Hopelijk kiest de band bij de volgende release voor een iets betere productie en dan zou het nog best eens wat kunnen worden.
Marry Waterson and David A. Jaycock - Two WolvesFolkliefhebbers zullen in een licht euforische staat van opwinding zijn...
.jpg)
Casablanca - Miskantonic Graffiti Casablanca is een voor het grootste deel Zweedse band waarin de Amerikaanse...