2016-02-10
Remy van Kesteren begon zijn carrière al op zeer jonge leeftijd. Op zijn tiende werd hij aangenomen aan het Utrechtse Conservatorium en vervolgens is zijn carrière alleen maar hoger en hogerop gekomen. Hij speelde voor het Koninklijk Huis, studeerde in Parijs, won vele nationale en internationale prijzen en deed nog veel meer. Ook bracht hij twee albums uit waarop hij werk van verschillende componisten uitvoerde. Inmiddels speelt hij al meer dan twintig jaar harp en was het tijd voor een verandering. Langzaamaan begon Remy zelf te componeren en dit resulteerde in zijn nieuwste plaat: Tomorrow Eyes. Het is een neo-klassiek album met, onder andere, jazz en popinvloeden. Binnen dit genre is Nils Frahm de bekendste man en Tomorrow Eyes bevat dan ook een cover van zijn ‘Hammers’. De timing van het uitbrengen van deze plaat is zeer goed; Remy deed mee aan Wie Is De Mol en was te zien in talkshows als De Wereld Draait Door. Hij is overal in de media te zien, waardoor een heleboel mensen nu zijn naam en werk kennen. De eerste single van het album is ‘Aerial’, een compositie die Remy enkel in de lucht, aan boord van vliegtuigen, heeft geschreven. Het nummer laat lichtheid en minimalisme horen en hoewel Tomorrow Eyes nooit donker wordt, komt er wel degelijk actie op voor. De tegenhanger van ‘Aerial’ is ‘Leviathan’, niet alleen muzikaal gezien, maar ook in betekenis: Leviathan is een Bijbels zeemonster. Op ‘Leviathan’ laat Remy horen hoe de harp, met haar lieflijke karakter, ook een hardere kant kan hebben. Zijn harppartij gaat zeer goed samen met het ritmische trompet- en drumwerk. Op Tomorrow Eyes leren we eindelijk de andere kant(en) van de harp zien. Geen klassiek of meditatiemuziek meer, maar in ‘Ties’ klinkt jazz en de titeltrack ‘Tomorrow Eyes’ met Michael Prins is pop te horen. Deze verscheidenheid maakt het album levendig en de harp zorgt ervoor dat het één geheel blijft.
Remy van Kesteren weet niet alleen klassiek weer toegankelijk te maken, maar ook het imago van de harp af te stoffen. Tomorrow Eyes is een mooie aanvulling in het al maar groeiende neo-klassiek genre. Het is een prettige en afwisselende plaat die bij liefhebbers van verschillende genres in de smaak zal vallen.
.jpg)
John Williams - Star Wars: The Force Awakens Star Wars en John Williams , het zijn twee namen die in één adem genoemd...
.jpg)
Rick Ross - Black Market Het is dit jaar alweer tien jaar geleden sinds Rick Ross met zijn...