2016-02-04
Star Wars en John Williams, het zijn twee namen die in één adem genoemd worden. Zelfs regisseur J. J. Abrams besloot voor het eerst om niet Michael Giacchino maar Williams de muziek van een van zijn films te laten componeren. Niet geheel onlogisch, gezien de vele thema’s en motieven van Williams die onlosmakelijk verbonden zijn met de karakters uit de originele trilogie. Interessant is natuurlijk of hij die truc nog een keer uit weet te halen voor de nieuwe trilogie, te beginnen met The Force Awakens. En daarnaast: hoe beluisterbaar is bijna anderhalf uur orkestrale muziek als je de beelden er niet bij hebt?Net als de film duurt het na de ‘Opening Crawl’ lang voordat we iets tegenkomt dat bekend in de oren klinkt. Gelukkig krijgen we in de tussentijd twee sterke nieuwe thema’s te horen: eentje voor bad guy Kylo Ren (in ‘The Attack On Jakku Village’) en eentje voor nieuwe heldin Rey. Waar Ren’s thema met slechts een paar noten direct duidelijk maakt met wat voor type je te maken hebt, voelt ‘Rey’s Theme’ meer als een ontdekkingsreis. Knap, want het past op die manier uitstekend bij de ontwikkeling die het personage in de film doormaakt.
Minstens net zo knap is dat Williams, als het feest der herkenning na ongeveer een halfuur eenmaal begonnen is, zijn nieuw en oud werk subtiel weet te verweven. Zo bloeit de sterke afsluiter ‘The Jedi Steps’ fraai open in het klassieke thema van Luke. Ook opvallend: de oude thema’s klinken overal fris en relevant doordat ze subtiel zijn aangepast aan de nieuwe werkelijkheid van The Force Awakens. Zo weet ‘Han And Leia’ bijvoorbeeld hun oude liefdesthema knap aan te passen aan de veranderde verstandhouding tussen de personages.
Goed album dus? Jazeker, als je de film gezien hebt wel. Zonder beeld er bij vallen te veel nummers helaas in het niet. Dat geldt met name voor de nummers die bij de actiescènes horen (‘I Can Fly Anything’, ‘The Rathtars!’). Ook de wat rustigere tracks die niet direct aan een personage gelinkt worden (‘Rey Meets BB-8’, ‘Maz’s Counsel’) kabbelen maar wat voort en zijn bij vlagen gewoon saai. Dat, gecombineerd met het feit dat de CD een genre-overschrijdende track mist als ‘The Imperial March’ (episode V) of ‘Duel Of The Fates’ (episode I), maakt van The Force Awakens een album dat maar moeilijk uit te zitten is als het niet als achtergrondmuziek wordt gedraaid. En dat kost John Williams toch punten. Vijf sterren in de bioscoop, vier in de stereo.
.jpg)
Adrian Younge - Something About April II Adrian Younge debuteerde in 2000 met de EP Venice Dawn . Voor deze plaat...
.jpg)
Remy van Kesteren - Tomorrow Eyes Remy van Kesteren begon zijn carrière al op zeer jonge leeftijd. Op zijn...