Steven Wilson - 4 1/2 Recensie op Podiuminfo

2016-02-29 Weinig muzikanten zijn zo productief als Steven Wilson, onder meer ook bekend van zijn Porcupine Tree. Maar ook weinig muzikanten weten zo’n constant hoge kwaliteit aan te houden als hij. Met welke projecten hij ook voor de dag komt, ze staan altijd garant voor kwalitatief hoogwaardige muziek. Zijn nieuwe soloplaat 4½ is eigenlijk een EP en moet als tussendoortje gezien worden. De nummers zijn overblijfselen van de opnamesessies van zijn vorige twee albums Hand. Cannot. Erase en The Raven That Refused To Sing (And Other Stories), maar die conceptueel uiteindelijk niet op die platen pasten.

Maar “tussendoortje” doet de EP tekort, want ook dit keer zijn de liedjes wonderschoon en klokken ze bij elkaar nog ruim zesendertig minuten, wat voor veel artiesten een volwaardige plaat is. Het openingsnummer ‘My Book Of Regrets’ is een episch liedje van bijna tien minuten, een progrock kunststukje met vele gezichten maar altijd met het onmiskenbare Wilson geluid. Zijn zuivere wat hoge stem en de sprankelende gitaren zorgen voor die wat melancholische en filmische stemming die altijd in zijn muziek doorklinkt. In het prachtige instrumentale ‘Year Of The Plague’ worden strijkers toegevoegd aan de tokkelende gitaar, zodat het als een lange soundscape klinkt.

Het andere instrumentale nummer ‘Vermillioncore’ krijgt door zijn zware riff juist een lekkere groove mee. Het sluitstuk ‘Don’t Hate Me’ werd al eens opgenomen met Porcupine Tree voor het album Stupid Dream, maar krijgt nu een subtiel ander arrangement mee. Het wordt dit keer als duet met de Israëlische zangeres Ninet Tayeb gebracht en is gebaseerd op een live opname uit de afgelopen Europese tour. Gelukkig is de geweldige saxofoon solo halverwege het liedje erin gebleven. Uiteindelijk zijn de zes nummers op de EP stuk voor stuk weer pareltjes, met veel gevoel ingespeeld door fantastische muzikanten.

Het is fijn dat Steven Wilson dit mini-album uitbrengt want het zou zonde zijn deze nummers op de plank te laten liggen. Misschien pasten ze dan niet conceptueel op zijn vorige twee platen, maar kwalitatief kunnen ze zich meten met zijn beste werk. Wilson bewijst opnieuw een uniek talent te zijn die aan een indrukwekkend oeuvre blijft bouwen en 4½ kan daardoor blind aangeschaft worden door de liefhebber.

Recensent:Ronald Kats Artiest:Steven Wilson Label:Kscope