De verklaring hiervoor is dat het gros van het materiaal al geschreven was voor Curtis de diagnose van zijn ziekte te horen kreeg. Dat maakt dat het album stilistisch grotendeels een voortzetting te noemen is van de albums Disconnect from Desire (2010) en Ghostory (2012). Dromerige pop met bijna esoterische vocalen met een knipoog naar shoegaze is het recept.
Kleine verschuivingen qua geluid zijn te vinden in de bijna euforische opener 'Ablaze' en het uptempo 'A Thousand Times More'. In het laatste nummer horen we gelijk ook de andere kleine wijziging; de inzet van massale lagen synths. Het neigt af en toe wat naar kitsch, maar blijft net aan de goede kant van de streep. 'Signals' geeft misschien nog wel het beste van de oude en nieuwe sound weer; het couplet bijna rap-achtig met electronische geluiden en in het refrein pure shoegaze met gitaren voluit. Prachtige song.
De rest van de songs laat een vertrouwder School of Seven Bells horen. 'Open Your Eyes' is ingetogen met fraaie gedubbelde zang van Deheza (die het na het vorige album zonder haar tweelingzus Claudia moest stellen), 'Elias' is mooi stemmig en 80's geinspireerd. Eigenlijk refereert enkel 'Confusion' qua stemming aan de ziekte van Curtis. "We spent so long facing the days together that I forgot how to be different from us" zingt Deheza aangrijpend over een klankentapijt wat enorm aan de Angelo Badalamenti soundtrack van Twin Peaks doet denken. Het vormt een mooi en passend slotakkoord van dit album en waarschijnlijk ook voor de band.
Ulrika Spacek - The Album ParanoiaHet begon allemaal in Berlijn voor Ulrika Spacek . Rhys Edwards en Rhys...
Quilt - Plaza Quilt is een Engels woord dat vrij vertaald zoiets betekend als een warme...