Die jaren zestig komen het duidelijkst naar voren in de H.P. Lovecraft cover ‘Spin, Spin, Spin’. De basis van de plaat werd gelegd in november 2014 toen de band een concert speelde voor het jubileum van het Teknisk Museum in Noorwegen . Dit werd samen met Ståle Storløkken gedaan waarmee ze ook al het album The Death Defying Unicorn maakten, maar hij kon dit keer niet meehelpen de arrangementen te bewerken voor een album. Uiteraard is dit geen probleem voor de drie ervaren muzikanten die er weer een prachtplaat van hebben gemaakt.
‘Lacuna Sunrise’ is een sfeervol nummer met een iel gitaartje en een typisch Motorpsycho hypnotiserend middenstuk. ‘I.M.S.’, wat staat voor “inner mountain shame” begint met een mooi stuk piano en breekt daarna volledig open, waarna rustige stukken afwisselen met onstuimige passages. Het zwaartepunt van de langspeler bevindt zich aan het einde met het duizelingwekkende ‘Big Black Dog’, dat verhaalt over de eindeloze donkere nachten in het koude Noorden in de winter. Het nummer, dat meer dan een kwartier duurt, kent ontelbare wendingen met krassende gitaren en bezwerende momenten waarop de hypnotiserende drones niet meer op lijken te houden. Dit zijn geweldige momenten die de band tot in de perfectie beheerst en wat ze tot een unieke groep maakt.
Motorpsycho lijkt op Here Be Monsters na een aantal uiteenlopende uitstapjes terug gekeerd naar hun geluid uit de jaren negentig, waar ze geduldig te werk gaan en op indrukwekkende wijze sfeervolle en imposante nummers neerzetten. Al jaren lijkt de band aanbeland te zijn op een niveau waar ze alles voor elkaar weten te krijgen. Of ze nu het experiment aangaan, creatieve grenzen opzoeken of juist de diepte ingaan, het resulteert altijd in iets moois. En daarmee bevinden ze zich in een benijdenswaardige luxepositie.
DIIV - Is The Is Are Is The Is Are is een plaat zonder slecht nummer die van ons drie sterren...
Ulrika Spacek - The Album Paranoia Het begon allemaal in Berlijn voor Ulrika Spacek . Rhys Edwards en Rhys...