2016-03-16
Working For A Nuclear Free City is een band uit Manchester die zich maar moeilijk in een hokje laat plaatsen. De Britse band laat zich kenmerken door het eindeloze aantal invloeden die in hun muziek te horen is. De experimentele band kwam samen om op te treden in 2004, en is daarvoor begonnen als een studioproject van toetsenist en producer Phil Kay en gitarist Gary McClure. Na de toevoeging van drummer Jon Kay, bassist Ed Hulme en nieuwere gitarist Neil Harris was de band klaar om studiotracks te produceren. Zo begonnen ze in 2004 door hun originele stijl opgemerkt te worden. Enkele bekende performances vonden plaats op het Percussion Festival en The Leeds Festival. Ook op de radiozenders als BBC Radio 1 en XFM bleven ze niet ongehoord. In 2006 kwam Working For A Nuclear Free City uit met een gelijknamig album waarmee de band aanzienlijk meer fans won. De opvolgende jaren kwamen er nog twee albums uit, maar na 2010 liet bandlid McClure weten dat de band uit elkaar was. En tóch is er reeds een nieuw album uitgekomen! De band brengt hun vierde album uit onder de titel What Do People Do All Day?. Het is niet gek dat ook dit laatste album weer moeilijk te plaatsen is. WFANFC blijft trouw aan hun stijl, die zich ironisch genoeg juist laat kenmerken door een incoherent mengsel van invloeden. What Do People Do All Day? begint met ‘Bottlerocket’, een nummer vol uptempo percussie en drukke gitaren. Het nummer wordt opgevolgd door ‘Ordinary People’, een track waar eveneens wat druk gitaargeluid in voorkomt, maar die qua thema en sfeer absoluut niets gemeen heeft met zijn voorganger. Terwijl ‘Bottlerocket’ een wat nerveuze sfeer oproept door zijn vele drukke elementen, is ‘Ordinary People’ een stuk rustiger. De derde track ‘Run’ is weer wat anders. De funky gitaren in het refrein en de lichte fijne vocals maken het nummer vergelijkbaar met een zomerse wandeling in een drukke stad. Het is een lekker uptempo nummer, maar te vaak kun je het niet luisteren. Dan is er ‘Euphone’. Een orkestraal tussennummertje die je weer tot rust brengt na de overload aan drukke geluiden.
Duidelijk is dat WFANFC geen band van de mainstream hits is. ‘Stop Everything’ komt waarschijnlijk het meest in de buurt van een radiohit. Het is een heerlijk indierocknummer en de relaxte vocals brengen je gegarandeerd in een goede bui. Verder staan er echter weinig écht interessante nummers op.
Het album laat weinig coherentie tussen zijn nummers zien. Desondanks betekent dat niet dat er geen goede tracks op staan. WFANFC heeft duidelijk talent, en laat dit in elk nummer wel horen. De nummers zijn afzonderlijk niet slecht. Daarnaast laat de band met hun experimenten zien dat ze veel verschillende invloeden en stijlen aankunnen. Tegelijkertijd is dat de valkuil. What Do People Do All Day? is simpel gezegd té veelzijdig. De tracklist is geen logische lijst, het thema ontbreekt. Het resultaat? Tja, een verzameling van afzonderlijke oké tracks.
Jason James - Jason JamesSinds geruime tijd biedt het befaamde platenlabel New West Records onderdak...
.jpg)
Charlie Hilton - Palana Palana is een kleine nederzetting in Kamtsjatka, het verre oosten van...