2016-03-17
Bij een industrial metalband die in de eigen moedertaal zingt, wordt al snel aan Rammstein gedacht. Logisch, want zij hebben daar commercieel succes mee behaald. Dat hun songteksten weliswaar niet altijd bestemd zijn voor ieders oren, maakt het eigenlijk des te beter dat ze niet voor iedereen gemakkelijk verstaanbaar zijn. Ze zetten een dikke muur van gitaren neer, maar zijn tegelijkertijd dansbaar, waardoor het voor velen al niet meer uitmaakt waar het over gaat. Het ligt gewoon als totaalplaatje lekker in het gehoor. Wat in het Duits kan, kan ik ook met Raubtier, moet Pär Hulkoff gedacht hebben. De beste man is het meesterbrein, de gitarist, de componist, de zanger en ondertussen ook de tekstschrijver van de Zweedse industrial metalband. Met album nummer vijf getiteld Bärsärkagång op de planken weet hij zelfs als trio meer geweld neer te zetten dan hun genregenoten. Het commercieel succes zal bij deze band echter wel nog lang op zich wachten, want ze doen op werkelijk geen enkele manier concessies om buiten de Zweedse landsgrenzen begrepen te worden. Daarmee dwingen ze wel al meteen respect af, want dit geeft wel heel duidelijk te kennen dat ze werkelijk doen zoals ze het zelf willen. Zelfs Rammstein heeft nummers in het Engels uitgebracht, puur en alleen voor die extra faam. Het geeft Raubtier wel extra mysterie dat ze niet te verstaan zijn. Liever authentiek in de eigen taal, dan slapjes in een andere taal. De thematiek is overigens wel te raden, aangezien vorige albumtitels vrij vertaald ‘Fight Dog’, ‘There’s Only War’, ‘Call Of The Wild’, ‘Let The Napalm Rain’ en ‘Panzer Dawn’ betrof. Bärsärkagång is vertaald naar het Engels ‘Berserk’, er staat een tank op de albumhoes en verder trekken ze ook veel op met landgenoten Sabaton. Kortom, oorlogsvoering en de wildernis zijn aan de orde van de dag bij Raubtier.
Hulkoff en zijn mannen vullen zodoende perfect het gat op tussen Rammstein en Sabaton. De keyboards en extra sfeervolle effecten zijn niet zo overheersend, maar voegen zeker iets toe aan het geheel. Vocaal klinkt Hulkoff bij vlagen ook als Till Lindemann, waarbij hij veel meer het rauwe in zijn stem opzoekt en de bulderende schreeuw niet schuwt. Het tempo is veelal met een dikke bombastische stomp, waarbij ze lekker variëren van traag orkestraal zoals in ‘Den Sista Kulan’ tot aan een flink opgefokte machine als in ‘Praetorian’. De voetjes kunnen haast van de vloer met ‘Genom Allt’, mocht deze eveneens niet beschikken over die strakke gitaar-groove die alle tracks zo siert. Met z’n drieën zijn ze erg goed op elkaar ingespeeld en hebben ze er een stevig en sfeervol geheel van gemaakt. Bärsärkagång kent een dikkere muur van gitaar, is iets minder dansbaar en is zodoende perfect voor hen die net iets meer geweld zoeken achter Rammstein.
.jpg)
Jeremy Loops - Trading ChangeMen neme een gitaar, een surfplank, een knotje in zanderig haar, een baard,...
.jpg)
John Canoe - Actoryboy Sinds 2014 is er een surf/garagerocktrio uit Rome dat muziek maakt onder de...