Voor het opnemen van Dearydeary trok Scott naar Stichting Voor De Kunst, waar zij naar goed Haags gebruik voldoende steun kreeg van kennissen, vrienden, medemuzikanten en fans om haar nieuwe project op te nemen met producer Caspar Falke. Na zo’n traject is het niet vreemd dat Scott het album tjokvol stopt met muziek en haar hart volledig laat spreken. Het spervuur aan theater dat op de eerste helft van het album op de luisteraar wordt afgevuurd geeft echter niet de beste eerste indruk. Het album start erg traag en met een hoge mate van catharsis, als een opera in zijn laatste act. Het gemis van vaste grond aan de voeten wordt duidelijk wanneer Scott eindelijk terugschakelt op ‘Joking’, een veel kleiner nummer dat juist in de stiltes zijn klasse toont.
De flow van het album is op de tweede helft een stuk beter. ‘Music For Requiescat’ is enorm ambitieus maar met behulp van de groep ervaren muzikanten die Scott om zich heen heeft verzameld weet ze zich hier met vlag en wimpel doorheen te slaan. ‘Renegade’ bouwt hier in zekere zin op voort met een stuwend geluid om vervolgens over te lopen in ‘Wish’, een prachtig klein nummer. Dit drieluik beslaat de beste minuten van deze plaat en is het horen meer dan waard. Hier is ook het beste te horen hoe veelzijdig de stem van Scott is, ze wisselt een groot theatraal stuk zonder problemen af met een akoestiek geluid en beheerst ook alles daar tussenin.
Dearydeary heeft wat problemen met temporisering over de breedte maar bevat genoeg interessante muziek om te enthousiasmeren. Julie Scott maakt haar naam als veelzijdig artiest hier veelal waar en ook de artiesten die ze om zich heen heeft verzameld voor de opnames van deze plaat leveren een puike prestatie af. Iedere luisteraar wiens oren opprikken bij de woorden “herbewerking van Oscar Wilde” moet Dearydeary zeker eens proberen.
Dan San - Shelter Shelter is het tweede album van de Belgische folkgroep Dan San . Het...
Jeremy Loops - Trading Change Men neme een gitaar, een surfplank, een knotje in zanderig haar, een baard,...